محسن کاظمی
عبدالمنصور طهماسبی
رضا ولی زاده
عباسعلی ناصریان
رضا افشاری
آزاده صنعی

در این آزمایش فراسنجه های تخمیرپذیری یک جیره کاملا مخلوط ( (TMRدر اثر افزودن مقادیر مختلف آفت کش ارگانوفسفره فوزالون (۰، ۱۰۰، ۲۵۰، ۵۰۰، ۷۵۰ و ۱۰۰۰پی پی ام) همراه با مقادیر مختلف بنتونیت (صفر، ۱ و ۲ درصد ماده خشک TMR)به روش آزمایشگاهی کشت ثابت و تولید گاز تعیین شد. نتایج حاصل از تولید گاز نشان داد که میزان تولید گاز بصورت تجمعی در زمان ۹۶ ساعت انکوباسیون، با افزایش مقادیر مختلف فوزالون به محیط کشت، از یک روند کاملا نزولی معنی داری در بین تیمارها برخوردار بود، به طوری که کمترین میزان تولید گاز برای سطح ۱۰۰۰ پی پی ام مشاهده گردید. همچنین با افزایش مقادیر فوزالون به محیط کشت ثابت، میزان تجزیه پذیری ماده خشک و نیتروژن آمونیاکی، روند نزولی معنی داری در بین تیمارها داشت، به طوری که بیشترین و کمترین میزان نیتروژن آمونیاکی مربوط به تیمار شاهد (بدون هیچ افزودنی) و تیمار ۱۰۰۰ پی پی ام بود. با افزایش فوزالون به محیط کشت، pH در زمان ۲۴ ساعت انکوباسیون ثابت ماند، اما با افزایش سطح بنتونیت (بویژه سطح دو درصد)، pH روند نسبتا صعودی داشت. نتایج این آزمایش نشان داد که با افزایش سطوح فوزالون از ۰ به ۱۰۰۰ پی پی ام به محیط کشت، برخی فاکتورهای تخمیرپذیری (همانند تولید گاز در زمان های مختلف انکوباسیون، نیتروژن آمونیاکی و تجزیه پذیری ماده خشک) کاهش یافته، همچنین افزودن بنتونیت نسبت به گروه شاهد در تیمارهایی که هیچ سمی دریافت نکرده بودند، باعث کاهش میزان تولید گاز در زمان ۹۶ ساعت بعد از انکوباسیون گردید و این در حالی بود که بطور کلی افزودن توام بنتونیت(بویژه سطح دو درصد) به مقادیر مختلف فوزالون، نیز باعث کاهش تولید گاز در زمان های مختلف انکوباسیون گردید. در اثر افزودن بنتونیت به محیط کشت، اختلاف معنی داری برای تجزیه پذیری ماده خشک در بین تیمارها مشاهده نشد، هرچند که تنها با افزودن بنتونیت در سطح ۱۰۰ پی پی ام فوزالون، تجزیه پذیری ماده خشک به طور معنی داری افزایش یافت.

آفت کش, فوزالون, TMR, تولید گاز, بنتونیت