علی گیلانی - دانشگاه فردوسی
حسن کرمانشاهی - دانشگاه فردوسی
ابوالقاسم گلیان - دانشگاه فردوسی مشهد
مصطفی قلی زاده - دانشگاه فردوسی مشهد
احمد علی محمد پور - دانشگاه فردوسی مشهد

در این آزمایش از تعداد ۱۵۰ قطعه جوجه نر یک روزه سویه راس ۳۰۸ استفاده گردید که در ۳ تیمار آب آشامیدنی با ۵ تکرار و ۱۰ قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شدند. دو نوع آب آشامیدنی مغناطیسی (آب یک دقیقه و سه ساعت مغناطیسی شده) به عنوان ۲ تیمار آزمایشی به همراه تیمار شاهد یعنی آب معمولی مرغداری (مغناطیسی نشده) از روز اول تا ۴۲ روزگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. مصرف آب مغناطیسی به ویژه نوع فرآیند شده به مدت سه ساعت، به طور معنی داری نسبت به آب معمولی در همه دوره ها و در کل دوره بیشتر بود. متعاقبا مصرف خوراک نیز افزایش یافت اما فقط در دوره آغازین مصرف خوراک تیمار سوم نسبت به شاهد از نظر آماری بیشتر بود و این اختلاف در دوره های رشد، پایانی و نیز کل دوره مشاهده نگردید. اثر آب مغناطیسی شده بر وزن گیری و نرخ رشد جوجه ها نیز در دوره آغازین به طور معنی داری از آب معمولی بیشتر بود ولی این اختلاف در پایان دوره مشاهده نشد. درصد تلفات، ضریب تبدیل غذایی، شاخص کارایی تولید اروپایی و شاخص زیست اقتصادی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. مصرف آب مغناطیسی هم در میان و هم پایان دوره آزمایش، باعث کاهش اندازه نسبی سنگدان شد ولی اندازه طحال در ۲۱ روزگی افزایش و اندازه لوزالمعده در ۴۱ روزگی کاهش یافت و بقیه اجزای لاشه تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. به نظر می رسد که بیشترین اثرات مغناطیسی کردن آب آشامیدنی به طور معنی داری در آغاز دوره پرورش دیده می شوند یا به عبارت دیگر جوجه های جوان تر نسبت به تغییر کیفیت آب حساس تر می باشند و با افزایش سن بتدریج به نوع آب مصرفی عادت می کنند.

آب مغناطیسی, جوجه گوشتی, شاخص های تولیدی, لاشه