تاثیر تغذیه متوالی و متناوب بتاآگونیست زیلپاترول هیدروکلراید روی بیان ژن گیرنده های بتاآدرنرژیک ماهیچه در بره های نر پرواری

هدف از این آزمایش ارزیابی اثرات سه روش مختلف مصرف زیلپاترول هیدروکلراید به مدت ۴۲ روز آخر دوره پرواربندی روی بیان ژن گیرنده های ۱β و ۲β آدرنرژیک در بره های نر پرواری لری-بختیاری بود. تغذیه متوالی زیلپاترول (روزانه)، تغذیه متناوب و به صورت یک روز در میان (۱on ۱ off) و تغذیه متناوب و به صورت دو روز مصرف و دو روز استراحت (۲on ۲off) به عنوان روش های مختلف تغذیه به کار برده شدند. تعداد ۳۲ راس بره نر با میانگین وزن اولیه ۷/۴± ۴۴ کیلوگرم براساس وزن اولیه به ۴ گروه (۸n=) تقسیم و تا آخر دوره پرواربندی با جیره حاوی ۱۴ درصد پروتئین و ۲/۰ میلی گرم زیلپاترول به ازای هر کیلوگرم وزن زنده بره ها تغذیه شدند. جیره پایه بدون زیلپاترول به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. به منظور تعیین بیان ژن گیرنده های بتاآدرنرژیک، سه مرحله نمونه گیری به روش بیوپسی از ماهیچه ران از ۳ راس بره در هر تیمار در روزهای صفر، ۲۱ و ۴۲ آزمایش انجام شد و نمونه ها بلافاصله در نیتروژن مایع قرار داده شدند. در آزمایشگاه پس از استخراج RNA کل از بافت ماهیچه، cDNA با استفاده از آنزیم رونوشت بردار معکوس سنتز شد. پس از طراحی آغازگرها، RT-PCR برای نمونه های cDNA ، با استفاده از دستگاه iQ۵ BioRad انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که اثرات اصلی و اثر متقابل مدت زمان مصرف و روش مصرف زیلپاترول روی بیان نسبی ژن گیرنده۱ β و۲β آدرنرژیک معنی دار نبود. همچنین در مقایسه تیمارها با گروه شاهد نیز تفاوت معنی داری در سطح ۰۵/۰ مشاهده نشد. بنابراین تغذیه متناوب زیلپاترول هیدروکلراید بیان ژن گیرنده های بتاآدرنرژیک را تحت تاثیر قرار نداد.

Keywords:

بره های پرواری , زیلپاترول هیدروکلراید , گیرنده های بتاآدرنرژیک , RT-PCR