شهریار نیازی - دانشیار دانشگاه تهران
حمید قیسوندی - دبیرآموزش و پرورش

جامعه ی امروز جامعه ی سازمانی است؛ کودکان در سازمان هایی به نام زایشگاه به دنیا می‌آیند، بیشتر سال های رشد و پرورش خود را در سازمان هایی به نام مدرسه می‌گذرانند و پس از فراغت از مدرسه، اغلب آنان به نحوی از انحاء در سازمان های دولتی، تجاری، آموزشی یا صنعتی مشغول به کار می‌شوند. امروزه بخش عمده ی زندگی ما در سازمان ها یا در ارتباط با سازمان ها سپری می‌شود(علاقه‌بند،1377). با توجه به این که کارکنان در هر سازمانی از مهم ترین سرمایه ها محسوب می شوند و توجه به نیازها و خواسته های آنان می تواند کمک قابل توجهی به افزایش کارایی سازمان کند، همچنین عدم توجه به آن ها می تواند سبب هدر رفتن منابع زیادی در سازمان شود؛ لذا اگر یک سازمان بخواهد به اهداف خود برسد در درجه ی اول باید به «درونداد» اصلی خود یعنی نیروی انسانی توجه کند. تنها متعهد ساختن کارکنان به سازمان کافی نیست؛ بلکه باید تعهد آن ها را به سازمان همواره حفظ کرد. نیروی انسانی با آگاهی و شعور، نیازهای مادی و معنوی، اهداف فردی، گروهی و سازمانی متفاوت وارد سازمان می‌شود و باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد، بطوری که تنها با تأکید بر روی محاسبات اقتصادی نمی‌توان کارایی و اثر بخشی آن ها را تضمین کرد(مشبکی،1375). همچنین وجود اهداف و ارزش های سازمانی فرد را متمایل به حفظ عضویت در سازمان می کند و فرد تمایل به آن خواهد داشت که تمام تلاش و کوشش خود را فراتر از وظایف و مسئولیت های تعیین شده در چارچوب شرح وظیفه انجام دهد(ابراهیمی،1378). با توجه به مطالب گفته شده و این که دانشگاه پیام نور یکی از بزرگترین سازمان های آموزشی در کشور است تحقیق و پژوهش در مورد نیروی انسانی و فعالیت‌های این سازمان می‌تواند موجب ارتقاء سطح کیفیت خدمات ارائه شده توسط این سازمان شود.