احمد حسن آبادی - گروه علوم دامی دانشگاه فردوسی مشهد
حسن نصیری مقدم - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشه
ابوالقاسم گلیان - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آرژنین و پروتئین قابل هضم در دوره آغازین بر عمکرد، صفات لاشه و فراسنجه های سرم خون جوجه های گوشتی انجام شد. چهارصد قطعه جوجه خروس گوشتی یکروزه سویه راس ۳۰۸ در سن ۱۰-۱ روزگی به ۱۰ تیمار دارای ۴ تکرار اختصاص یافت. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل ۵×۲ انجام شد. آرژنین قابل هضم شامل پنج سطح ۰۵/۱، ۱۸/۱، ۳۱/۱ (توصیه راس)، ۴۴/۱ و ۵۷/۱ درصد و پروتئین قابل هضم شامل ۱۸ و ۲۰ درصد جیره بود. پس از ۱۰ روزگی تمامی جوجه ها جیره یکسان دریافت کردند. نتایج نشان داد که سطوح آرژنین و پروتئین و اثرات متقابل این دو تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک، افزایش وزن جوجه ها و ضریب تبدیل داشت. سطوح پروتئین خوراک بر وزن نسبی کبد و چربی حفره شکمی در سن ۱۰ روزگی، وزن نسبی روده درسن ۴۲ روزگی معنی دار بود. اثرات سطوح مختلف آرژنین بر وزن نسبی کبد و چربی حفره شکمی، در سن ۱۰ روزگی معنی دار بود. اثرات متقابل سطوح مختلف آرژنین و پروتئین بر وزن نسبی کبد و طول نسبی دئودنوم و ژژنوم در دوره آغازین ازنظر آماری معنی دار بود. اثرات سطوح متفاوت پروتئین بر غلظت پروتئین کل، آلبومین و فسفر سرم معنی دار بود. اثر سطوح مختلف آرژنین بر غلظت اسید اوریک و کلسیم سرم معنی دار بود. با توجه به نتایج این آزمایش می توان گفت سطح آرژنین و پروتئین قابل هضم توصیه شده توسط شرکت راس مناسب می باشد.

آرژنین قابل هضم, پروتئین قابل هضم, جوجه گوشتی, عملکرد, فراسنجه های خون