مصطفی بابایی - پژوهشگر و نویسنده شهرداری تهران و کارشناسی ارشد امور فرهنگی – مدیریت امور فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران - ایران

چکیده مهمترین هدف مدیریت شهری را می توان در ارتﻘای شرایط کار و زندگی جمعیت ساکن در قالب اقشار و گروههای مختلف اجتماعی و اقتصادی و حفاظت از حﻘوق شهروندان، تشویق به توسعه اقتصادی و اجتماعی پایدار و حفاظت از محیط کالبدی دانست. بنابراین، هنگامی که شهر، دارای مشکلات و نارساییهایی در چرخه امور خود بود و از مشکلات بهداشت شهری و ﺁلودگیهای محیطی برخوردار و از اقسام ﺁسیبهای اجتماعی رنج میبرد و بحرانهایی همچون مسکن، نﻘص در ظرفیت کافی تاسیسات عمومی، بیکاری، کمی درﺁمد، زاغه نشینی، مشﻘات اجتماعی، رشد خودروی شهری و بیهویتی در شکلگیری بافتها و ساختمانها را تجربهمیکرد، میتوان به این نتیجه رسید که مدیریت شهری ﺁن در تنگنا و نارسایی به سر میبرد. در این باره مدیریت شهری باید ضمن دارا بودن برنامه برای وضع موجود شهر و فایق ﺁمدن بر مشکلات ﺁن، برنامههای ﺁینده شهر را تدوین کرده و بر اساس ﺁنها، به ترسیم ﺁینده ایدهﺁلی که بر مبنای واقعیت ها و شرایط زمان و مکان قرار دارد، بپردازد. در این مورد، مدیریت شهری باید حافظ شهرها و منافع مردم شهرها باشد. به نظر وگان دستاندرکاران امور شهری، اعم از مدیران شهر، سازندگان و بخش خصوصی باید با ترویج هنر و مهیا ساختن ﺁموزش، زندگی ساکنان شهرها را بهبود بخشند.

واژگان کلیدی: مدیریت اجرایی، مدیریت شهری، شهرداری تهران.