چنور ظهرابی - کارشناسی ارشد علوم اجتماعی دانشگاه ازاد اسلامی واحد زنجان ایران
پرویز ملکی - کارشناسی ارشد علوم اجتماعی گرایش جامعه شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان ایران
زهرا مهدیخانی - لیسانس آموزش و پرورش ابتدائی، دانشگاه ازاد اسلامی واحد زنجان ایران

سال های نوجوانی مرحله مهم و برجسته رشد و تکامل اجتماعی و روانی فرد به شمار می رود. تربیت اجتماعی و فرهنگی دانش آموزان در این مقطع حساس نیازمند آموزش مهارت های اجتماعی صحیح می باشد. عدم آموزش مهارت های ارتباطی و اجتماعی منجر به بروز پرخاشگری و خشونت در ابعاد مختلف آن بویژه پرخاشگری کلامی در قالب الفاظ رکیک، ناسزا، فحاشی، توهین و تمسخر می شود که در بین دانش اموزان نوجوانان بیشتر قابل مشاهده است. هدف اصلی این پژوهش تبیین اجتماعی چرایی استفاده از الفاظ رکیک و ناشایست در بین دانش آموزان بود روش تحقیق کیفی، کاربردی و براساس زمان مقسطعی بود. شیوه گردآوری داده ها کتابخانه ای و اسنادی و شیوه تجزیه و تحلیل تفسیری بود. یافته های پژوهش حاکی از آن بود مهم ترین علل میزان استفاده از الفاظ رکیک و ناسزا، فحاشی و توهین از سوی دانش آموزان شامل عدم مهارت ارتباطی، گروه های دوستان، ماهواره شبکه های اجتماعی مجازی، کشمکش های خانوادگی و ویژگی های شخصیتی ناهنجار در میان دانش آموزان بوده است.

خشونت کلامی، الفاظ رکیک، دانش آموزان، نوجوانان