فاطمه اکبرزاده جنت آباد - دانشجو کارشناسی گروه علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه پیام نور ایران تهران
آسیه محمدی - دانشجو کارشناسی گروه علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه پیام نور ایران تهران
فاطمه قنبری رصی آباد - دانشجو کارشناسی گروه علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه پیام نور ایران تهران

برقراری ارتباط با دیگران و تعامل اجتماعی نیازی بنیادی، قدرتمند و همگانی در میان انسان هاست. انسان ها از تعامل لذت می برند و ثابت شده که ارتباطات میان فردی سودمند به ایجاد تغییرات مثبت در حالت ها و روحیات هیجانی کمک می کند . نخستین و مهم ترین دلیل برای برقراری ارتباط، داشتن رابطه با افراد دیگر است. متخصصان علوم اجتماعی، ساختار خانواده را موثرترین عامل مرتبط با رشد ارتباطی فرد می دانند. از طریق ارتباطات میان فردی در خانواده، افراد در می یابند، که هستند، چه جایگاهی در دنیا و چه مسیری در پیش رو دارند. خانواده و تحقق خانواده سالم مشروط به برخورداری افراد آن از سلامت روانی و داشتن رابطه های مطلوب با یکدیگر است، از این رو سالم سازی اعضای خانواده و رابطه آنان بیگمان تاثیر مثبتی را در جامعه به دنبال خواهد داشت زیرا خانواده به عنوان واحدی عاطفی اجتماعی هم می تواند کانون آرامش و منبع سلامت و رشد باشد و هم می تواند به دلیل نبود مهارت های - ارتباطی به کانونی آسیب زا تبدیل شود. وظیفه اولیه خانواده برقراری ارتباط است و عملکرد خانواده به رفع نیازهای اجتماعی و فردی خانواده منجر می شود. به این دلیل موجب رشد و تکامل، اعتماد به نفس و اجتماعی شدن اعضای خانواده شده همچنین احساسات و ارزش ها را رشد خواهد داد .بنابراین نقش خانواده در بهبود مهارت های ارتباطی نوجوانان معنادار می باشد.

ارتباط، خانواده، مهارت های ارتباطی