بررسی رابطه الگو های ارتباطی و کیفیت زندگی با سلامت روانی دانشجویان پردیس شهید بهشتی مشهد

سلامت روانی انسان ها از وجوه مهم و اساسی آنها در زندگی می باشد و یکی از اهم تاثیرگذار بر آن خانواده و الگوهای ارتباطی آنها می باشد بنابر اهمیت آن به رابطه بین این عوامل پرداخته ایم. هدف از این پژوهش بررسی رابطه الگوهای ارتباطی خانواده و کیفیت زندگی با سلامت روانی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی مشهد بوده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان پردیس شهید بهشتی مشهد و نمونه ۲۹۳ نفر دانشجویانی که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده آند، تشکیل می دهند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های الگوهای ارتباطی خانواده، کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و سلامت روان می باشد. طرح پژوهش از نوع همبستگی است به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین الگوهای ارتباطی خانواده و کیفیت زندگی با سلامت روان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که بعد گفت و شنود الگوهای ارتباطی خانواده و کیفیت زندگی پیش بینی مثبت و بعد همنوایی الگوهای ارتباطی خانواده پیش بینی کننده منفی سلامت و روان می باشد.

Keywords:

کیفیت زندگی , سلامت روان , الگوهای ارتباطی , دانشجویان