اثربخشی هنر درمانی در درمان افسردگی، اضطراب و استرس دوران کرونا با کاربرد نظریه انتخاب و افزایش بهزیستی در نوجوانان

در این پژوهش به ارزیابی رابطه بین میزان اثربخشی هنردرمانی و درمان افسردگی، اضطراب و استرس دوران کرونا در میان نوجوانان مشهدی پرداخته ایم. به تعبیری این موضوع مورد ارزیابی قرار گرفته است که میزان مشارکت نوجوانان در برنامه های هنری تا چه اندازه می تواند بر کاهش استرس و اضطراب های دوران کرونا تاثیر بگذارد. جهت سنجش میزان مشارکت هنری، ما آن را در دو بخش مشارکت هنری در فضای واقعی و مشارکت هنری در فضای مجازی مورد سنجش قرار داده ایم. برای پاسخگویی به این مفروض ما از نظریه های مرتبط با تاثیر هنردرمانی بر کاهش استرس و اضطراب هارا مورد استفاده قرار داده ایم. همچنین مبنای اصلی پژوهش نیز بر نظریه انتخاب بوده است که در آن گزینش ها آگاهانه هنر برای مدیریت زندگی در جهت کاهش این استرس ها مورد تاکید بوده است. روش این پژوهش پیمایش بوده که از ابزار پرسشنامه برای جمع آوری داده ها استفاده شده است. با استفاده از روش نمونه گیری کوکران تعداد ۴۰۰ نفر انتخاب شده و بر اساس روش نمونه گیری سهمیه ای تصادفی نمونه ها انتخاب شدند. در نهایت پرسشنامه ها در میان مدارس متوسطه دوم دخترانه و پسرانه شهر سراوان توزیع شد. داده های به دست آمده نشان می دهد که فرضیات این پژوهش تائید شده است به این معنا که هر چه میزان مشارکت هنری در فضای واقعی و مشارکت هنری در فضای مجازی افزایش می یابد، به شکل معناداری از میزان استرس، اضطراب و افسردگی نوجوانان نیز کاسته می شود.

Keywords:

هنردرمانی , افسردگی استرس و اضطراب , نظریه انتخاب , مشارکت هنری واقعی و مجازی