ضیافت بیاتی - کارشناس ارشد پژوهش هنر دانشگاه الزهرا، کارشناس انجمن های علمی دانشجویی معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه الزهرا

این مقاله در نظردارد نگارگری های کمال الدین بهزاد را از دیدگاه زیبایی شناسی با تفسیر اسماء « رحمان» و « رحیم» مورد بررسی و تطبیق قرار دهد. « رحمان » به معنای بخشنده ، از صفات خداوند است ، که این بخشندی شامل تمامی مخلوقات خداوند است. «رحیم» به معنا مهربان نیز از صفات خداوند است و مختص برخی از انسان ها می شود که راه رسیدن به کمال و حقیقت که همان ذات مقدس باریتعالی است را می پیمایند.نگارگری کمال الدین بهزاد، دارای خصوصیات منحصر بفردی است که جدا از خصوصیات زیبایی شناسی و نوآوری در زمینه نگارگری، ارتباطی ویژه با عرفان اسلامی دارد. از ویژگی های زیبایی‎شناسی آثار کمال الدین بهزاد، دقت و پرداخت به جزییات، استفاده از کل زمینه نگارگری و گریز از خلاء ، به کار بردن رنگ های خالص و ترکیب بندی، اسپیرال و معمارگونه در اثر است. نقش اصلی انسان در نگارگری کمال الدین بهزاد از دیگر ویژگی های آثار این هنرمند است.در این مقاله ابتدا به تفسیر «رحمان» و «رحیم» از دیدگاه مفسران قرآن و همچنین عارفان مسلمان مانند، ابن عربی و ملاصدرا، پرداخته می شود، سپس ویژگی های نگارگری بهزاد مورد بررسی قرار می گیرد و در نهایت با تطبیق ویژگی های آثار بهزاد با، تفسیر «رحمان» و «رحیم»، به این نتیجه می رسیم که این آثار کاملا منطبق با تفسیر «رحمان» و «رحیم» هستند.روش تحقیق در این مقاله، تحلیلی- توصیفی می باشد و منابع کتابخانه ای مور استفاده قرار گرفته است.

نگارگری اسلامی، کمال‎الدین بهزاد، «رحمان» و «رحیم»، عرفان اسلامی، زیبایی شناسی.