مریم نجفی - گروه زمین شناسی، دانسکده علوم، دانشگاه زنجان
جواد ایزدیار - گروه زمین شناسی، دانسکده علوم، دانشگاه زنجان
علی حاج ابوالفتح - گروه زمین شناسی، دانسکده علوم، دانشگاه زنجان

آمفیبولیتها در شمال غربی شهرستان ماهنشان در شمال و جنوب روستای علم کندی گسترش زیادی دارند. در بخش شمالی، قدیمی ترین واحد شیست های کار است که در ادامه آن مرمرهای جان گوتاران و سپس واحد گنیسی قرار دارد که به صورت تدریجی به واحد آمفیبولیتی تبدیل می شود. این واحد تناوبی از آمفیبولیت و آمفیبول شیست با میان لایه های از مرمر دولومیتی و لنزهای سرپانتینی می باشد. برداشت صحرایی نشان می دهد که روندهای عمومی شیستوزیته به صورت شمال غرب - جنوب شرق تا شمالی - جنوبی باشیبی به سمت شمال و شرق میباشند. بر اساس مطالعات سنگ نگاری انجام گرفته، آمفیبولیت های بخش شمالی به سه گروه گارنت آمفیبولیت، کوارتز آمفیبولیت و آمفیبولیت تقسیم می شوند. شواهد فابریکی نشانه میدهد که دو مرحله دگرگونی در آمفیبولیت های علم کندی قابل تشخیص است. مرحله اول باوجود پویی کیلوبلاستهای گارنت، پلاژیوکلاز و هورنبلند با ادخالهای مایل نسبت به شیستوزیته خارجی و پورفیرو بلاستهای پلاژیوکلاز با ماکل پلی سنتتیک مایل به شیستوزیته خارجی تعیین می گردد. مرحله دوم دگرگونی با فابریک تابیده و حاشیه فشارشی اطراف پورفیروبلاست های گارنت، پلاژیوکلاز و هورنبلند متشکل از اپیدوت، کلریت و اکتینولیت مشخص می شود. شیتوزینه خارجی نیز متشکل از عموما آمفیبول های اکتینولیتی و پلاژیوکلاز و مقادیر کمتر اپیدوت و کلریت می باشد. مقایسه این شواهد فابریکی با نتایج سایر مطالعات در منطقه نشان می دهد که مراحل دگرگونی ثبت شده در بخش شمالی آمفیبولیت های علم کندی یک الگوی ساعت گرداست که عموما در مناطق برخوردی مشاهده میشود.

آمفیبولیت، علم کندی، ماهنشان