علیرضا شاکر - استادیار بخش مهندسی معدن، مجتمع آموزش عالی زرند
محسن آروین - استاد بخش زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید باهنر کرمان

سنگ نگاری گدازه های بالشی ابزاری مفید جهت روشن شدن تاریخچه تبلور این سنگها به عنوان بخشی از سکانس پوسته اقیانوسی قدیمی است . بازالتهای بالشی دارای بافتهای وریولیتیک ، پورفیریتیک ، میکرولیتیک پورفیریتیک ، اینترسرتال، اینترگرانولار و آمیگدالوئیدال هستند. کانی شناسی آنها مشتمل بر پلاژیوکلاز± الیوین ± پیروکسن + کانی اپاک است . با توجه به تفاوتهای شکل ظاهری کانیهای الیوین و پلاژیوکلاز از حاشیه به سمت مرکز گدازه های بالشی ، روند سردشدگی آنها را می توان تعیین نمود. از لحاظ سنگ نگاری این گدازه ها سه زون بافتی شیشه ای خارجی ( زون ۱)، حدواسط (زون ۲) و تمام بلورین داخلی (زون ۳) را نشان می دهند. هر زون به وسیله تفاوتهای تجمعی الیوین و پلایوکلاز که بافتهای مختلفی را توسعه داده اند، قابل تشخیص هستند.

گدازه های بالشی ، بازالت ، زون بافتی ، بافت وریولیتیک ، پوسته اقیانوسی ، مکران.