زهرا حسین زاده ملکی - گروه روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
حدیث کاشی یگانه - گروه روانشناسی دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)
ریحانه قنادجعفری - گروه روانشناسی دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)
زهرا رضایی - گروه روانشناسی دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)
علی مشهدی - گروه روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
سیدکاظم رسول زاده طباطبایی - گروه روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد

زمینه: کمالگرایی به عنوان یک تمایل منحصر به فرد و متمرکز بر جنبه های درونی، یک ساختار چندبعدی است و بر اهمیت فرآیندهای شناختی مغز در تداوم آن تاکید میشود. ارتباط مولفه های کنش اجرایی که به فعالیتهای عالی شناختی مغز معطوف است، با کمال گرایی در بزرگسالان، کمتر مورد توجه بوده است. هدف اصلی: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی کنشهای اجرایی و کمالگرایی در بزرگسالان بود. روش: این پژوهش، یک مطالعه کاربردی و توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل بزرگسالان شهر مشهد بود. ۱۶۰ شرکت کننده در این مطالعه از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه ی کمالگرایی هیل و مقیاس نارسایی کنشهای اجرایی بارکلی BDEFS)) به کار رفت. داده های به دست آمده با استفاده از روش همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از همبستگی پیرسون نشان داد که بین کمالگرایی و نارسایی در مولفه ی خودنظم جویی هیجان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد .(p<۰. ۰۱) نتیجه گیری: یافته های این پژوهش، ضرورت طراحی و ارائه ی مداخله، جهت ارتقاء خودنظم جویی هیجانی در افراد کمالگرا یا در معرض آن را برجسته نمود.

روان شناسی شناختی،کمال گرایی،کنش های اجرایی مغز،خودنظم جویی هیجانی