زهرا کاکولوند - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
حمیدرضا حسن آبادی - گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
هادی کرامتی - گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

مطابق ادبیات، نقص در مهارتهای درک کلامی یکی از مهمترین نقصهای شناختی در میان افراد دیسکلکولیا و دیسلکسیا است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تمایز شناختی دانش آموزان دچار دیسلکسیا و دیسکلکولیا در متغیرهای درک کلامی انجام شد. شرکت کنندگان ۴۵ دانش آموز پایه دوم (دختر۸ نفر و پسر ۷ نفر)، چهارم (دختر ۷ نفر و پسر ۸ نفر) و ششم (دختر ۸ نفر و پسر ۷ نفر) بودند که باتوجه به ارجاع یا عدم ارجاع آنها به مراکزی اختلالات یادگیری و همچنین بر پایه ملاکهای اختلال یادگیری ویژه در DSM-V و بر اساس مقیاس غربالگری ناتوانی یادگیری LDES-۴ در سه گروه دیسلکسیا (۱۵)، دیسکلکولیا (۱۵) و بهنجار (۱۵) قرار گرفتند. سپس، همه افراد به طورت فردی خرده آزمونهای شباهتها و واژگان نسخه ایرانی مقیاس هوشی وکسلر کودکان - ویرایش پنجم را تکمیل کردند. نتایج نشان داد بین دو گروه دیسلکسیا و دیسکلکولیا در نیمرخ درک کلامی به لحاظه آماری تفاوت معنیداری است و هر دو گروه نسبت به گروه بهنجار به گونه معنیدار عملکرد ضعیف تری داشتند. به نظر میرسد شاخص درک کلامی مولفه ضروری برای شناسایی اختلال خواندن باشد و زمانی که حل مسئله کلامی و نه محاسبه در ریاضی هدف ارزیابی باشد این شاخص میتواند نقش اساسی در ریاضی ایفا کند.

اختلال یادگیری ویژه؛ دیسکلکولیا؛ دیسلکسیا؛ شاخص درک کلامی، قیاس هوشی وکسلر کودکان