مهنوش کامران وند - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
فاطمه دهقانی آرانی - گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
رضا رستمی - گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
خسرو صادق نیت حقیقی - گروه علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
حجت اله فراهانی - گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

بیماریهای تهدید کننده زندگی که پیش آگهی مرگ در آنها وجود دارد یکی از انواع تروما به حساب می آید. با توجه به واگیری شدید و پیش آگهی مرگ متعاقب ابتلا به بیماری کووید-۱۹ زمان آن فرا رسیده که ابتلاء به آن نوعی از تروما در نظر گرفته شود. افراد پس از تجربه تروما ممکن است علائم اختلال استرس پس از آسیب را نشان دهند و برخی افراد، جدای از تجربه این علائم یک قدم فراتر رفته و رشد روانشناختی را تجربه میکنند. هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه علائم اختلال استرس پس از آسیب با ابعاد رشد پس از آسیب در مبتلایان به بیماری کووید-۱۹ بود. در این پژوهش ۶۲ نفر از افراد مبتلا به کووید-۱۹ که در بیمارستان بهارلو تهران به عنوان تجربه ی واقعه ای استرس زا بستری شده بودند و میانگین از بهبودیشان ۴ هفته گذشته بود، با کسب رضایت نامه شفاهی و کتبی و به صورت در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های فهرست علائم اختلال استرس پس از آسیب و رشد پس از آسیب را به صورت قلم کاغذی و حضوری تکمیل کردند. نتایج نشان داد علائم اختلال استرس پس از آسیب پیش بینی کننده ابعاد و نمره کل رشد پس از آسیب نبودند. هم چنین علائم اختلال استرس پس از آسیب تنها با بعد شیوه های جدید همبستگی مثبت نشان داد. با توجه به نتایج میتوان گفت پدیده اختلال استرس پس از آسیب و رشد پس از آسیب مقوله هایی جدا از هم هستند و افراد میتوانند علاوه بر تجربه علائم اختلال پس از آسیب، رشد را نیز تجربه کنند.

تروما؛ کووید-۱۹؛ اختلال استرس پس از آسیب؛ رشد پس از آسیب