سمانه ناظریان - PhD in English Language Teaching, Islamic Azad University, South Tehran, Tehran, Iran
غلامرضا عباسیان - Associate Professor, Department of English, Imam Ali University, Tehran, Iran
احمد محسنی - Associate Professor, Department of English, Islamic Azad University, South Tehran, Tehran, Iran.

علی رغم پژوهش های روز افزون درزمینه ی محدوده رشد تقریبی [۱](ZPD)، کاربرد آن درقالب فردی و گروهی جای بحث بسیار دارد. با هدف شفاف سازی تجربی موضوع، پژوهش حاضر به بررسی تطبیقی کاربست دو نوع روش تدریس مبتنی برمحدوده رشد  تقریبی (گروهی و انفرادی) درصحت نوشتار دو گروه از زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی (سطح بالا و سطح پایین) پرداخته است. به همین منظور، ۱۱۸ نفر از زبان آموزان همگن شده بر اساس آزمون مهارت TOEFL[۲] ITP[۳] به طور تصادفی دردو گروه یکسان تحت آموزش به دو روش تدریس یاربست[۴] فردی و گروهی قرارگرفتند. قبل وبعد ازآموزش، سه آزمون جهت اندازه گیری سطح صحت نوشتار و محدوده رشد تقریبی دو گروه اخذ شد. آزمون محدوده رشد تقریبی دیگری نیز اواسط دوره گرفته شد. یافته ها نشان داد که روش تدریس انفرادی، صحت نوشتار زبان آموزان سطح پایین را بهبود می بخشد، لیکن روش تدریس گروهی، به بهبود صحت نوشتار زبان آموزان در هر دو سطح (پایین و بالا) نمی انجامد. این یافته ها، ضمن تاکید بر استفاده از روش های تدریس مبتنی بر محدوده رشد تقریبی در آموزش نوشتار زبان خارجی در موقعیتهای متنی معنی دار[۵]، و تاثیر این روشها بر صحت نوشتار، بر قابل اندازه گیری بودن محدوده رشد تقریبی گروهی با رویکردی فردی دلالت دارد.   [۱] Zone of Proximal Development (ZPD) [۲] Test of English as a Foreign Language (TOEFL) [۳] Institutional Testing Program (ITP) [۴] Scaffolding [۵] Meaningful contexts

Measurment of individualized- and group-wide-ZPD, Scaffolding, Writing accuracy, سنجش محدوده رشد تقریبی انفرادی و گروهی, یاربست, صحت نوشتار.