مینا حیدری - دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
حوریه زحمتکش مارمی - مطالعات آب های زیرزمینی، شرکت سهامی آب منطقه ای استان هرمزگان، بندر عباس، ایران
امیر کرم - گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

فرسایش و رسوب به عنوان پدیده­ای جدی در ایران همواره مورد مطالعه و پژوهش بوده است. خاک از با ارزش­ترین سرمایه­های هر کشور محسوب می­شود که باید با توجه به این موضوع مهم، اقداماتی در جهت حفظ و مدیریت آن از راه­های مختلف انجام گردد. هدف از انجام این پژوهش این است که با استفاده از روش SLEMSA و همچنین بهره­گیری از نرم­افزار ArcGIS، میزان فرسایش خاک در حوزه آبخیز زیارت پیش­بینی و نقشه کلاس­بندی شده فرسایش تهیه گردد. برای این منظور نقشه­های مربوط به پارامترهای موجود در مدل مذکور تهیه شد و در محیط نرم­افزاری ArcGIS تلفیق گردید. با توجه به نتایج، حداقل میزان فرسایش خاک ۶۵۹/۱ و حداکثر آن ۱۳۱ تن در هکتار در سال می­باشد. با توجه به مقدار فرسایش حاصله، لزوم اتخاذ تدابیری برای کاهش این میزان از هدررفت خاک به صورت اقدامات مختلف آبخیزداری متناسب با شرایط حوزه،ممانعت از تغییر کاربری اراضی مرتع و جنگل، کاهش چرای دام و غیره در این حوزه آبخیز به شدت احساس می­شود و در صورت نادیده گرفتن این فرآیند، احتمال وقوع سیل و از بین رفتن خاک و منابع جنگلی و همچنین خسارات جانی برای ساکنان این حوزه و تخریب و ایجاد خسارت به تاسیسات زیربنایی و منازل مسکونی می تواند فقط بخشی از عواقب عدم توجه به این میزان بالا از فرسایش در حوزه مذکور باشد.

حوزه آبخیز زیارت, فرسایش, گرادیان بارش, مدل SLEMSA