مدل سازی آماری الگوی مهاجرتی رخداد زلزله های متوالی در ناحیه زاگرس

در این تحقیق، الگوی مهاجرت زلزله های متوالی[i] رخ داده در ناحیه زاگرس، در بازه زمانی ۲۰۱۹-۱۹۷۶ و برای زلزله های با بزرگای مساوی و بیش از ۵/۴ ریشتر مورد مطالعه قرار گرفته است. به این منظور زمان بین رخداد[ii]، فاصله مهاجرت رومرکزی و راستای مهاجرتی زلزله های متوالی، برای زلزله های با بزرگی مساوی و بیش از ۵/۴، ۰/۵ و ۵/۵ ریشتر محاسبه شده و توزیع آماری این داده ها مورد تحلیل و مدل سازی آماری قرار گرفته است. بررسی توزیع آماری زمان بین رخدادی زلزله ها حاکی از تطابق خوب این داده ها با توزیع آماری گاما[iii] و ویبول[iv] است. داده های فاصله مهاجرتی زلزله های متوالی نیز به خوبی الگوی کاهشی، مشابه با توزیع زمان بین رخدادی زلزله ها را نشان می دهد. همچنین، داده های روند مهاجرت زلزله های متوالی نیز الگویی کاملا هم راستا با روند کلی گسل های فعال ناحیه زاگرس را نشان می دهد که تایید کننده این نظر است که فعال شدن قطعات مجزای سیستم های گسلی در این ناحیه نقش اصلی را در توالی زمانی و مکانی رخداد زلزله ها ایفا می کنند. نتایج حاصل از این تحقیق می تواند گامی موثر برای شناخت بهتر الگوی زمانی-مکانی لرزه خیزی در ناحیه زاگرس و تلاشی برای دستیابی به پیش بینی زلزله در این ناحیه و در مقیاس ناحیه ای محسوب شود.[i] Successive earthquakes[ii]Inter-event time[iii] Gamma Distribution[iv] Weibull Distribution

Keywords:

مدل سازی آماری , زمان بین رخدادی زلزله ها , توزیع آماری زلزله ها , مهاجرت زلزله های متوالی , لرزه خیزی