مقایسه مدل سازی ژئوالکتریک برمبنای مش ساختاری و غیرساختاری، مطالعه موردی: آزادراه تهران-شمال

حرکت و جابجایی توده ای مواد دامنه از عمده ترین مخاطرات طبیعی در مناطق با توپوگرافی ناهموار می باشد، که آسیب های جبران ناپذیری به سازه های مهندسی، منابع آب و پوشش گیاهی می رساند. جهت شناسایی و درک درست این مخاطره واقع در آزادراه تهران- شمال، از روش ژئوفیزیکی مقاومت الکتریکی توموگرافی استفاده شده است. داده های حاصل از برداشت الکتریکی با آرایه شلومبرژه و هشت پروفیل موازی به فاصله تقریبی ۲۰ متر از یکدیگر بر روی سطح زمین لغزش در نرم افزار ResIPy برمبنای مش های ساختاری و غیرساختاری مدل شدند. براساس مقایسه صورت گرفته بین نتایج حاصل از هر دو مش، الگوریتم غیرساختاری زمان و حافظه کمتری جهت پردازش مدل قابل قبول نیاز دارد. سپس با استفاده از نتایج حفاری در منطقه، سه لایه زمین شناسی در تصاویر شبه مقاطع الکتریکی شناسایی شدند. لایه سطحی با ضخامت کم تشکیل شده از توف سبز، سیلت و آبرفت درشت دانه با مقاومت الکتریکی بیشتر از ۵۰۰ اهم متر بر روی لایه ضخیم با مقاومت پایین (کمتر از ۵۰ اهم متر) شامل توف و شیل منطقه قرار دارد. لایه شیلی که عامل اصلی وقوع زمین لغزش در منطقه می باشد بر روی سنگ بستر متشکل از ماسه سنگ و سنگ های درشت دانه هوازده با مقاومت الکتریکی بالا قرار گرفته است.

Keywords:

زمین لغزش , مقاومت الکتریکی توموگرافی , مدلسازی وارون , مش غیرساختاری