صیاد اصغری سراسکانرود - دانشیار گروه آموزشی جغرافیای طبیعی دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
مریم درگاهی - کارشناسی ارشد سنجش ازدور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، دانشگاه محقق اردبیلی
مژگان جامع - کارشناسی ارشد سنجش ازدور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، دانشگاه محقق اردبیلی

زمینلغزش یکی از نمونههای ناپایداری دامنهای میباشد که بیشتر در مناطق کوهستانی رخ میدهد و هرساله خسارات جانی و مالی بسیاری را به بار می آورد. به منظور مدیریت و کاهش خطرات ناشی از زمینلغزش نیاز است تا مناطق دارای پتانسیل لغزش خیزی شناسایی و پایش شوند. شناسایی و پایش زمین لغزش جاده ارتباطی نیر به سراب (گردنه صائین) با استفاده از الگوریتم Sbas میباشد. در این پژوهش از ۸ تصویر سنجنده سنتینل ۱ راداری باند C ،که بدون ابر و برف میباشد برای پردازش تصاویر و از ۸ تصویر سنجنده سنتینل ۲ ، برای انجام طبقهبندی استفاده شده است. در انجام پردازش از الگوریتم Sbas برای چهار ماه از سالهای ۲۰۱۷ و ۲۰۲۰ به منظوراندازهگیری میزان جابهجایی رخ داده در سالهای ذکر شده در منطقه مورد مطالعه میباشد. تکنیکهای مورد استفاده در این پژوهش میزان جابهجایی و پایین آمدگی را با دقت قابل قبولی محاسبه کردند و طبق نتایجی که از الگوریتم Sbas به دست آمد ۱۶ سانتی متر بود که باتوجه به نقشههای تهیه شده و مقایسه آنها با نقشههای طبقهبندی میتوان اینگونه بیان کرد که میزان زمینلغزش از سال ۲۰۱۷ به سال ۲۰۲۰ در جنوب منطقه مورد مطالعه در کاربری کشاورزی - آبی و مناطق شهری و در شمال منطقه در مراتع بیشترین میزان زمینلغزشها رخ داده است. شایان ذکر است که بیشترین زمین لغزش های رخ داده مربوط به سال ۲۰۱۷ میباشد و در سال ۲۰۲۰ زمینلغزشهای رخ داده بیشتر در جنوب منطقه و در کلاس مرتع و زمینهای بایر میباشد. با توجه به پردازشهای انجام گرفته در منطقه مورد مطالعه میتوان اینگونه نتیجه گرفت که الگوریتم Sbas دارای قابلیت بالا و قابل توجهی برای آشکارسازی و شناسایی میزان ناپایداری دامنهای میباشند.

زمین لغزش، رادار، تداخل سنجی رادار،Sbas