تاثیر ۱۲ هفته تمرین استقامتی و رژیم غذایی پرچرب بر بیان ژن گیرنده بتا آدرنرژیک-۳ و آدنوزین مونوفسفات حلقوی در بافت چربی قهوه ای رت های نر چاق

زمینه و هدف: تمرین استقامتی می تواند با کاهش چربی بدن همراه باشد. هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر ۱۲ هفته تمرین استقامتی پیشرونده و رژیم غذایی پرچرب بر بیان ژن گیرنده بتا آدرنرژیک-۳ (β۳-ARs) و آدنوزین مونوفسفات حلقوی (cAMP-r) در بافت چربی قهوه ای رت های نر چاق نژاد ویستار بود. روش تحقیق: پانزده سر رت نژاد ویستار به صورت تصادفی در سه گروه (۵=n) تمرین استقامتی با غذای پر چرب، گروه کنترل با غذای معمولی و گروه کنترل با غذای پرچرب تقسیم شدند. رژیم غذایی پرچرب شامل ۴۰ درصد چربی، ۱۳ درصد پروتئین و ۴۷ درصد کربوهیدرات بود. پروتکل تمرین شامل ۱۲ هفته تمرین استقامتی به مدت ۱۵ دقیقه با شدت ۲۰ متر در دقیقه بود که به تدریج به مدت ۳۱ دقیقه و سرعت ۲۵ متر در دقیقه رسید. بیان ژن های β۳-ARs و cAMP-r با روش RT&PCR بررسی شدند. برای مقایسه cAMP-r و β۳-ARs بین سه گروه از آزمون های کروسکال والیس و یو من ویتنی استفاده گردید و سطح معنی داری برای تمام محاسبات ۰۵/۰>p در نظر گرفته شد. یافته ها: تفاوت معنی داری در بیان ژن cAMP-r (۴۷/۰=p) بین گروه های کنترل با غذای پرچرب، کنترل با غذای معمولی و گروه تمرین استقامتی با غذای پرچرب مشاهده نشد اما تفاوت معنی داری در بیان ژن β۳-ARs (۰۳/۰=p) بین گروه ها مشاهده گردید و این تغییرات در گروه تمرین استقامتی با غذای پرچرب بیشتر از گروه های کنترل با غذای معمولی و پرچرب بود. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر تاثیر تمرین استقامتی با شدت متوسط به همراه غذای پرچرب را بر بیان ژن β۳-ARs نشان داد که می تواند باعث افزایش مصرف انرژی و کاهش چاقی گردد. اما تغییرات در بیان ژن cAMP-r نشانگر بهبود غیر معنی دار است و احتمالا با تغییر در شدت و مدت تمرینات در تحقیقات آتی بتوان نتایج مفیدتری مشاهده کرد.

Keywords:

بافت چربی , تمرین استقامتی , گیرنده بتا آدرنرژیک-۳ , گیرنده آدنوزین مونوفسفات حلقوی , غذای پرچرب