تاثیر تمرینات تداومی بر سطوح پلاسمایی آدیپولین، حساسیت به انسولین و درصد چربی زنان دارای اضافه وزن و چاق

زمینه و هدف: آدیپولین، یک آدیپوسایتوکاین ضدالتهابی و حساس به انسولین است که در تعدیل عدم تحمل گلوکز و مقاومت انسولینی نقش دارد. این آدیپوکاین از بافت چربی سفید ترشح می شود و سطح آن در شرایط چاقی و دیابت کاهش می یابد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر هشت هفته تمرین تداومی با شدت ۴۵ تا ۶۰ درصد ضربان قلب بیشینه بر سطوح پلاسمایی آدیپولین، حساسیت به انسولین و درصد چربی بدن زنان دارای اضافه وزن و چاق بود. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، ۳۰ نفر از زنان دارای اضافه وزن و چاق به طور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (۱۵=n) و کنترل (۱۵=n) تقسیم شدند. برنامه تمرینی گروه تجربی شامل۳۰ دقیقه دویدن با شدت ۶۰-۴۵ درصد ضربان قلب بیشینه بود. در اولین جلسه، تمرین با شدت ۴۵ درصد ضربان قلب بیشینه آغاز شد و به تدریج با پیشرفت آمادگی شرکت کننده ها، هر هفته پنج درصد بر شدت تمرین افزوده گردید و پس از رسیدن  به شدت ۶۰ درصد ضربان هدف، این وضعیت تا پایان برنامه تمرینی حفظ شد. خونگیری پس از ۱۲ ساعت ناشتایی در دو مرحله پیش و پس آزمون انجام و متغیرهای مطالعه اندازه گیری گردید. از آزمون های شاپیرو-ویلک برای طبیعی بودن توزیع داده ها و به منظور بررسی تغییرات درون گروهی و بین گروهی به ترتیب از آزمون های t  وابسته و t  مستقل در سطح معنی داری ۰۵/۰>p استفاده شد. یافته ها: پس از هشت هفته تمرین تداومی با شدت سبک تا متوسط، سطح آدیپولین پلاسما (۰۰۱/۰>p) و حساسیت به انسولین (۰۰۱/۰>p) نسبت به قبل تمرین افزایش معنی داری پیدا کرد، اما درصد چربی بدن کاهش معنی داری (۰۰۰۱/۰>p) داشت. در مقایسه بین گروهی، مقادیر آدیپولین پلاسما (۰۰۱/۰>p) و حساسیت به انسولین  (۰۰۱/۰>p) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی داری داشت؛ اما درصد چربی بدن با کاهش معنی دار  (۰۰۱/۰>p) همراه بود. نتیجه گیری: تمرینات تداومی با شدت سبک تا متوسط، به عنوان یکی از راهکارهای درمانی مناسب، با افزایش آدیپولین، حساسیت به انسولین و کاهش درصد چربی بدن می تواند در کاهش اختلالات مرتبط با اضافه وزن و چاقی موثر باشد.

Keywords:

آدیپولین , تمرین ورزشی , حساسیت به انسولین , درصد چربی بدن