تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی، مقاومتی و ترکیبی بر محتوای پروتئین شبه کیتیناز-۳ و ایمونوگلوبین E بافت ریه موش های صحرایی نر مبتلا به آسم

زمینه و هدف: پروتئین شبه کیتیناز-۳ (YKL۴۰) به عنوان یک شاخص زیستی التهابی موثر بر آسم و بیماری های آلرژیک شناخته شده است؛ در حالی که انجام تمرینات ورزشی ممکن است موجب کاهش اثرات التهابی ناشی از بیماری آسم شوند. از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح YKL۴۰ و ایمونوگلوبین E (IgE) بافت ریه موش های صحرایی مبتلا به آسم بود. روش تحقیق: تعداد ۲۵ موش صحرایی به پنج گروه شامل گروه های کنترل، تمرین تناوبی، تمرین مقاومتی، تمرین ترکیبی و سالین تقسیم شدند. گروه های آسمی (گروه کنترل و گروه های مداخله تمرینی) هر جلسه پس از تمرین به مقدار یک میلی لیتر به صورت زیرصفاقی محلول اووالبومین دریافت کردند. همچنین سه بار در هفته و هر بار به مدت ۲۰ دقیقه در معرض افشانه اووالبومین قرار گرفتند. گروه تمرین تناوبی (سه بار در هفته، شدت ۸۰-۶۰ درصد ظرفیت بیشینه، ۳۰ دقیقه)، گروه تمرین مقاومتی (سه بار در هفته، ۶۰ درصد یک تکرار بیشینه، سه نوبت ۱۰ تکراری) و گروه تمرین ترکیبی (ترکیب تمرین تناوبی و مقاومتی) پروتکل های طراحی شده را به مدت هشت هفته به اجرا درآوردند. اندازه گیری سطوح YKL۴۰ و IgE به روش الایزا در بافت ریه انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD در سطح p≤۰/۰۵ صورت گرفت. یافته ها: سطوح YKL۴۰ در گروه تمرین تناوبی (۰۵/۰=p)، تمرین مقاومتی (۰۰۵/۰=p) و  تمرین ترکیبی (۰۰۱/۰=p) نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی داری پیدا کرد؛ به نحوی که این افزایش پس از  تمرین ترکیبی نسبت به سایر مداخلات تمرینی بیشتر بود (۰۵/۰>p). همچنین،  IgE در گروه های تمرین تناوبی (۰۰۵/۰=p)، تمرین مقاومتی (۰۳/۰=p) و تمرین ترکیبی (۰۰۴/۰=p)؛ در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری پیدا کرد. نتیجه گیری: به نظر می رسد اجرای هشت هفته تمرینات تناوبی، مقاومتی و ترکیبی در افراد آسمی، تاثیر مهاری بر سطوح پروتئینYKL۴۰  ندارد و از این طریق نمی توانند نقش محافظتی در برابر اثرات التهابی ناشی از آسم داشته باشد. 

Keywords:

تمرین ورزشی , پروتئین شبه کیتیناز-۳ , ایمونوگلوبین E , آسم