فروزان محمدی یاریجانی - گروه حسابداری، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
مریم نورائی - گروه حسابداری، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران

افزایش سطح افشا، احتمال عدم تقارن اطلاعاتی را کاهش میدهد. این امر با کاهش هزینه های نمایندگی و کاهش ریسک عدم اطمینان، موجب کمتر شدن هزینه بدهی میشود. همچنین گزارش سودهای غیرواقعی به افزایش ریسک تخصیص ناکارآمد منابع شرکت میانجامد و دورنمای شرکت را با ابهام روبه رو میکند. هدف این مطالعه یافتن تاثیر شفافیت گزارشگری مالی بر رابطه بین نقدشوندگی سهام و هزینه بدهی است. بدین منظور سه فرضیه تدوین که در این فرضیه ها به ترتیب شفافیت گزارشگری مالی متغیر تعدیلگر، نقدشوندگی متغیر مستقل و هزینه بدهی متغیر وابسته میباشد. جامعه آماری پژوهش شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و نمونه مورد مطالعه، شامل ۱۴۸ شرکت پذیرفته شده طی سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۴ است. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی و از نظر ارتباط بین متغیرها ترکیبی از علی-همبستگی است و از نظر هدف کاربردی و از لحاظ رخداد، پس رویدادی است. برای پردازش و آزمون فرضیه ها از روش رگرسیونی و داده های تابلویی و همچنین مدل اثرات ثابت استفاده شده است. نتایج بهدست آمده برای فرضیه های پژوهش نشان میدهد که نقدشوندگی سهام با هزینه بدهی رابطه منفی و معناداری دارد و شفافیت گزارشگری مالی بر هزینه بدهی تاثیر منفی و معناداری دارد. تاثیر شفافیت گزارشگری مالی بر رابطه بین نقدشوندگی سهام و هزینه بدهی تاثیر منفی و معناداری دارد. در نهایت پیشنهاد میشود که با افزایش سطح افشا، عدم تقارن اطلاعاتی کاهش یافته و نقدشوندگی سهام افزایش و امکان دستیابی به اطلاعات نهانی شرکتها برای سرمایهگذاران آگاه کمتر میشود لذا سرمایه گذاران میتوانند شرکتهای با شفافیت بیشتر اطلاعات مالی را جهت سرمایه گذاری ترجیح دهند.

نقدشوندگی سهام، شفافیت گزارشگری مالی، هزینه بدهی