بهروز اسدی بروجنی - گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران، ایران
ایوب خسروی فارسانی - گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران، ایران
محمد رزازی - استادیار.مرکز تحقیقاتی مهندسی پیشرفته .واحد شهر مجلسی.دانشگاه آزاد اسلامی . اصفهان . ایران

فرآیند FSW به عنوان یکی از روش های پیشرفته جهت اتصال فلزات و پلیمرها در دهه ی اخیر مطرح شده که در مقایسه با سایر روش های جوشکاری بازده انرژی بسیار بالاتری دارد. در این تحقیق جوش پذیری ورق های پلی پروپیلن بوسیله ی فرآیند جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی (FSW) مورد بررسی قرار گرفته که هدف از آن تعیین شرایط بهینه فرآیند، جهت دستیابی به استحکام و شرایط سطحی مناسب اتصال نمونه ها ضمن جوشکاری است. مفهومی که در پس جوشکاری اصطکاکی نهفته است، تولید گرما در محل اتصال در اثر کار ناشی از اصطکاک و استفاده از فشار برای هدایت مواد پلیمری است. در این مقاله، برای اینکه یک کار علمی بر روی تاثیر شکل پین بر استحکام جوش صورت گرفته باشد و بهترین هندسه برای جوشکاری قطعات پلی پروپیلن بدست آید، توسط ابزارهایی با پین های مثلثی ساده، مثلثی شیاردار، استوانه شیاردار و مخروط شیاردار جوشکاری روی نمونه های دارای ابعاد یکسان انجام شد. پس از آزمایش های تست کششی که بر روی قطعات جوش داده شده با این ابزارها انجام گرفت ابزار مناسب تر جهت این فرایند انتخاب شد. ابزار ایده آل دارای پین مخروطی شیاردار و شولدر ارشمیدسی است و جهت دوران آن نیز ساعتگرد است دلیل این انتخاب بالاتر بودن تنش حد تسلیم این ابزار بوده است که مقدار آن Mpa۳۴۴/۱۱ است

جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی، پلی پروپیلن، پین جوش