اثربخشی استفاده از "سامانه هوشمند تعلیق وزن دینامیک" بر توانایی عملکردی کودکان مبتلا به فلج مغزی و دیگر بیماری های دستگاه عصبی
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 190
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPSR-10-4_001
تاریخ نمایه سازی: 17 فروردین 1401
Abstract:
هدف:راه رفتن یکی از پایه ای ترین نیازهای زندگی روزمره ی کودک است. حذف راه رفتن از زندگی کودک منجر به بروز عوارض مختلفی می شود. بنابراین، همواره در فرآیند توانبخشی کودکان مبتلا به فلج مغزی، فاز راه اندازی و راه رفتن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. امروزه با پیشرفت فناوری های موجود در زمینه ی توانبخشی، استفاده از تجهیزات جدید با تکیه بر علم روز دنیا جهت تسریع فرآیند راه رفتن، بسیار ضروری خواهد بود. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی اثربخشی سامانه هوشمند تعلیق وزن دینامیک بر بهبود توانایی عملکردی و راهرفتن در کودکان مبتلا به فلج مغزی و سایر بیماری های دستگاه عصبی است.روش بررسی:یازده کودکان مبتلا به فلج مغزی، تاخیر رشد حرکتی و سایر بیماری های اکتسابی یا ژنتیکی دستگاه عصبی در مطالعه شرکت کردند. پیش از شروع مداخله، تست های عملکردی شامل پنج بار نشستن و بلندشدن بر روی صندلی، بلندشدن از حالت نشسته راه رفتن و برگشتن، تست بالا و پایین رفتن از پلهها و مقیاس تعادلی برگ از شرکت کنندگان گرفته شد. این تست ها همچنین پس از پایان جلسات دهم و بیستم نیز از شرکتکنندگان اخذ شد. دوره ی تمرینات، شامل ۲۰ جلسه بود که در ۱۰ جلسه ی ابتدایی، تمرین های عمومی و در ۱۰ جلسه ی پایانی، تمرین های پیشرفته انجام میگرفت. مدت زمان هر جلسه تمرین ۲۰ دقیقه در نظر گرفته شد. تمرین ها به وسیلهی سامانه هوشمند تعلیق وزن دینامیک انجام میگرفت. داده ها با استفاده از آزمون های رتبه علامتدار ویلکاکسون و آزمون Marginal Homogeneity و با نرمافزار SPSS در سطح معناداری ۱/۰ تحلیل شد.یافته ها:نتایج نشان داد که اختلاف معنادار در مقیاس تعادلی برگ میان ارزیابی در نوبت اول و سوم (P=۰.۰۰۳, m=۱۲.۳۶۴)، اول و دوم (P=۰.۰۰۳, m=۸.۶۳۶) و دوم و سوم (P=۰.۰۲۸, m=۳.۷۲۷) وجود دارد. در مورد تست های پنج بار نشستن و بلندشدن بر روی صندلی و بالا و پایین رفتن از پله ها اختلاف معنادار میان ارزیابی ها در نوبت اول و سوم و اول و دوم وجود دارد اما برای تست بلندشدن از حالت نشسته راه رفتن و برگشتن، اختلاف معنادار تنها میان ارزیابی های نوبت اول و سوم وجود داشت.نتیجه گیری:نتایج این مطالعه نشان داد که تمرین های انجام گرفته با سامانه هوشمند تعلیق وزن دینامیک، موجب بهبود توانایی های عملکردی و راه رفتن در کودکان شده است.
Keywords:
سامانه هوشمند تعلیق وزن دینامیک , تعادل , راه رفتن , توانایی عملکردی , فلج مغزی , بیماری های نورولوژی
Authors
رضا لطفی
استاد گروه مهندسی برق، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، شرکت دانش بنیان پیام آوران هنر و فناوری شرق
حسن برمکی
کارشناس ارشد مهندسی پزشکی، شرکت دانش بنیان پیام آوران هنر و فناوری شرق
محمد لطفی
کارشناس مهندسی کامپیوتر، شرکت دانش بنیان پیام آوران هنر و فناوری شرق
حمید رضا کبروی
مرکز تحقیقات مهندسی پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، مشهد، ایران
علیرضا شادمان
استادیار گروه مهندسی صنایع، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
افسانه زینل زاده
استادیار گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی، مشهد، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :