مقایسه تاثیر تمرینات منتخب TRX و ایروفیتنس بر تعادل و حس عمقی بیماران مبتلا به ام اس

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس (MS)، بیماری خودایمنی، التهابی و مزمن است که تحت تاثیر ضایعات تخریب میلین در جسم سفید مغز، طناب نخاعی و اعصاب بینایی بروز می کند. عمده ترین عوارض این بیماری خستگی، گرفتگی عضلات، لرزش، نداشتن تعادل و اختلال در راه رفتن است؛ بنابراین، هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر تمرینات منتخب TRX و ایروفیتنس بر تعادل و حس عمقی بیماران مبتلا به ام اس بود. مواد و روش ها: تعداد ۳۰ نفر از زنان مبتلا به ام اس مراجعه کننده به انجمن MS اصفهان، در دامنه سنی ۵۰-۲۰ سال و با نمره مقیاس ناتوانی گسترش یافته (EDSS) ۴-۱، به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرینات منتخب TRX (۱۵ نفر) و ایروفیتنس (۱۵ نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های دو گروه برای مدت ۸ هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه ۶۰ دقیقه، تمرینات TRX و ایروفیتنس انجام دادند. تعادل و حس عمقی مچ پا به ترتیب از طریق آزمون تعادلی لک لک و دستگاه ایزوکنتیک اندازه گیری شد. در تجزیه وتحلیل داده ها، از آزمون های تی همبسته و تی مستقل استفاده گردید (P<۰.۰۵). یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که تمرینات منتخب TRX و ایروفیتنس موجب بهبودی معناداری بر تعادل و حس عمقی مچ پای بیماران مبتلا به ام اس شد (P<۰.۰۵). در مقایسه میان تمرینی، تمرینات TRX نسبت به تمرینات ایروفیتنس، تاثیر معنادارتری (P<۰.۰۱) بر تعادل و حس عمقی مچ پای بیماران مبتلا به ام اس داشت (P<۰.۰۵). بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که تمرینات منتخب TRX و ایروفیتنس، تعادل و حس عمقی مچ پای بیماران مبتلا به ام اس را بهبود می بخشد؛ بنابراین، انجام این تمرینات به عنوان یک مداخله تمرینی برای بهبود تعادل و حس عمقی مچ پای افراد مبتلا به ام اس توصیه می شود.  

Keywords:

Aerofitness , Multiple sclerosis , Proprioception , TRX , ام اس , ایروفیتنس , حس عمقی , TRX