اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر تکانشگری نوجوانان دارای اعتیاد به مواد مخدر

اعتیاد به مواد مخدر به عنوان یک پدیده در هر کشوری اعم از توسعه یافته یا در حال توسعه رخ می دهد که به جهت پیامدهای حاصل از آن، این پدیده در مقوله آسیب های اجتماعی قرار داده می شود که خود زمینه ساز بسیاری از آسیب های دیگر است. این پژوهش با هدف سنجش اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر تکانشگری نوجوانان دارای اعتیاد به مواد مخدر صورت گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل مراجعه کنندگان نوجوان به کمپ های ترک اعتیاد شهر تهران بود. نمونه آماری این پژوهش ۳۰ نفر بودند که به صورت نمونه گیری غیراحتمالی از نوع دردسترس انتخاب شدند و سپس بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پرسشنامه تکانشگری به عنوان پیش آزمون استفاده شد، سپس درمان شناختی رفتاری برای افراد گروه آزمایش اعمال شد اما برای گروه کنترل مداخله­ای صورت نگرفت. در آخرین جلسه، پس­آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. بدین ترتیب داده­های لازم برای بررسی فرضیه­های پژوهش جمع­آوری شد و جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون آماری کورایانس استفاده شد. نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری، تکانشگری نوجوانان دارای اعتیاد را بطور معنی داری کاهش داد.

Keywords:

Cognitive Behavioral Therapy , Impulsivity , Drug Addiction , درمان شناختی رفتاری , تکانشگری , اعتیاد به مواد مخدر