سمیه تبریزی - MA of Educational Psychology, Ajab Shir Azad University, Ajab Shir, Iran
علی جلیلی - Assistant Professor, Department of educational Psychology, Allameh Tabatabaei University, Tehran, Iran
مهرداد ساسانی - PHD Counseling and Teacher of Mizan University, Tabriz, Iran
هادی اسمخانی اکبری نژاد - PHD Counseling and Teacher of University College of Nabi Akram, Tabriz, Iran
اکبر رازی - MA of Family Counseling, Allameh Tabatabaei University, Tehran, Iran

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر افزایش تعلق بر باشگاه و فرسودگی ورزشی دانش آموزان ورزشکار پسر مقطع دوم متوسطه شهرتبریز می باشد. روش تحقیق نیمه آزمایشی و بصورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. نمونه مورد مطالعه شامل ۴۰ دانش آموز در قالب دو گروه می باشد شامل ۲۰ دانش آموز به عنوان گروه آزمایشی و ۲۰ دانش آموز به عنوان گروه کنترل، که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۳۰ دقیقه ای، هفته ای دوبار در جلسات گروهی آموزش مثبت اندیشی شرکت کردند و گروه کنترل هیج مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه احساس تعلق به باشگاه  (بری،بتی،وات،۲۰۰۴) پرسشنامه مثبت اندیشی اینگرام و ویسنیکی (۱۹۹۸) می شود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مثبت اندیشی تاثیر معناداری بر احساس تعلق به باشگاه در بین دانش آموزان ورزشکار داشت .نتیجه گیری: آموزش مثبت اندیشی می تواند احساس تعلق به باشگاه را بهبود بخشد؛ بنابراین، پیشنهاد می شود از این برنامه برای بهبود احساس تعلق به باشگاه دانش آموزان ورزشکار استفاده شود.

positive thinking, sense of belonging to the club, athlete, مثبت اندیشی, دانش آموزان پسر دبیرستان, احساس تعلق به باشگاه, ورزشکار