بررسی اثرات تجویز اپیدورال دیکلوفناک سدیم بر برخی از فراسنجه های هماتوبیوشیمیایی، علایم حیاتی، فعالیت الکتریکی قلب و بی دردی در گوسفند

این پژوهش برای بررسی بی دردی و اثرات جانبی دیکلوفناک سدیم به روش اپیدورال روی علایم حیاتی، فراسنجه­های هماتوبیوشیمیای و مولفه­های الکتروکاردیوگرافی در گوسفندان نژاد لری انجام شد. ۱۸ راس گوسفند ماده غیر آبستن سالم (۴۶/۰۰±۲/۳ سال) به طور تصادفی به سه گروه تقسیم  شدند و لیدوکائین (۵ میلی گرم به ازای کیلوگرم)، دیکلوفناک سدیم (۵ میلی گرم به ازای کیلوگرم) یا ترکیب لیدوکائین (۵ میلی گرم به ازای کیلوگرم) - دیکلوفناک سدیم (۵ میلی گرم به ازای کیلوگرم) را در فضای بین مهره یک و دو دمی دریافت کردند. زمان شروع بی حسی و طول مدت بی حسی در نواحی دنبه، مقعد، پرینه، فرج و ناحیه داخلی ران ها با تست سوزن بررسی شد. علایم حیاتی قبل و در زمان های ۵، ۱۵، ۳۰، ۴۵، ۶۰، ۹۰ و ۱۲۰ دقیقه، پس از تزریق اپیدورال ثبت شد، همچنین در زمان های ۳۰، ۶۰ و ۱۲۰ دقیقه نوار قلبی، درصد اشباع اکسیژن شریانی و نمونه خون وریدی از تمام گوسفندان اخذ گردید. زمان شروع بی حسی و طول مدت زمان بی حسی در گروه دیکلوفناک سدیم نسبت به دو گروه دیگر به طور معنی­داری به ترتیب طولانی­تر و کوتاه­تر بود (۰۵/۰< P). نتایج مطالعه حاضر نشان داد دیکلوفناک سدیم همراه با لیدوکائین کیفیت بی حسی اپیدورال در گوسفند را افزایش می­دهد و اثر منفی روی مولفه­های نوار قلبی و غلظت اکسیژن اشباع شریانی ندارد، اما موجب کاهش غلظت هماتوکریت، تعداد گلبول­های قرمز و گلبول­های سفید خون می شود، بنابراین به کارگیری دیکلوفناک سدیم در بی حسی اپیدورال توام با لیدوکائین یا منفرد در گوسفند توصیه نمی شود.

Keywords:

بی حسی اپیدورال , گوسفند , هماتولوژی , الکتروکاردیوگرافی