کریم خان محمدی - دانشیار و عضو هیئت علمی گروه مطالعات فرهنگی و ارتباطات دانشگاه باقرالعلوم(علیه السلام)
علی اکبر شاملی - دانشجوی دکتری رشته معارف اسلامی دانشگاه معارف قم

ورود، فراگیری و دردسترس بودن شبکه های اجتماعی موجب بروز آسیب های متعددی به نوجوانان و جوانان و سبب بروز مشکلاتی در عرصه خانواده شده است. ین آسیب ها مستقیم بر نوجوانان و جوانان تاثیر می گذارند که از آن جمله می توان به کلاهبرداری، هک، ارتباط با افراد ناسالم و ارتباط با جنس مخالف اشاره کرد. خانواده محلی امن برای تمام اعضاست که وظیفه دارد آسیب های شبکه های اجتماعی را به حداقل برساند. در موارد بسیاری، حفظ فرزندان از خطرات احتمالی این شبکه ها با رصد و کنترل آنان امکان پذیر است و این رصد و کنترل بدون اجازه، از مصادیق نقض حریم خصوصی فرزندان به شمار می رود. تفکر در مورد مرزبندی حریم خصوصی از یک سو و حفظ امنیت و آرامش خانواده ازسوی دیگر موجب شده است تا تعارضی میان این دو وظیفه یعنی حفظ امنیت و عدم ‎نقض حریم خصوصی ایجاد شود. این مقاله با روش توصیفی ‎ تحلیلی و با رجوع به منابع اصیل اسلامی در پی پاسخ به این پرسش است که آیا خانواده می تواند برای حفظ امنیت خود به سیستم کاربران نفوذ و اطلاعات و ارتباطات آن ها را رصد کند یا خیر؟ مقاله حاضر این یافته را به دنبال داشت که به ‎علت مصالح بیشتر (مصلحت اخروی و تعداد افراد)، مطابقت با اهداف اخلاقی و حفظ آبروی افراد، حفظ امنیت خانواده و خود کاربر اصل اخلاقی اهم است.

خانواده, اخلاق, شبکه های اجتماعی مجازی, رصد, کنترل