مسعود ذبیحی سامانی - دانشکده مهندسی عمران، واحد پرند، دانشگاه آزاد اسلامی، پرند، ایران
محمد قانونی بقا - دانشگاه آزاد

استفاده از میراگر ویسکوز برای بهبود عملکرد لرزه ای ساختمان ها یکی از ابزارهای نوین در طراحی و بهسازی ساختمان ها است. روش زمان دوام (ET) یک روش ساده تحلیل تاریخچه زمانی است که در آن سازه در معرض یک تابع شتاب تشدید شونده تدریجی قرار می گیرد و می توان با یکبار آنالیز سازه تحت تابع شتاب زمان دوام می توان عملکرد سازه در سطوح عملکردی مختلف را ارزیابی نمود. در این مطالعه، کاربرد روش زمان دوام در تحلیل لرزه ای غیر خطی اسکلت های فولادی مجهز به میراگر ویسکوز مورد بررسی قرار گرفته و دقت آن با نتایج حاصل از هفت رکورد تاریخچه زمانی مقایسه شده است. پارامتر حداکثر جابجایی نسبی طبقات و سطح عملکرد ساختمان های ۳، ۷ و ۱۲ طبقه با و بدون میراگر ویسکوز مورد بررسی قرار گرفته است. سه ساختمان ۳، ۷ و ۱۲ طبقه مورد بررسی تحلیلی غیر خطی تاریخچه زمانی و خطی زمان-دوام انجام شده است. به این منظور از نسل سوم رکوردهای زمان دوام با نام شتابنگاشت های ETA۲۰inx که برای پیش بینی رفتار غیرخطی پیشنهاد شده اند، استفاده شده است. با استفاده از منحنی های زمان دوام مشخص شد، که استفاده از میراگرهای ویسکوز باعث کاهش جابجایی نسبی طبقات شده و روش زمان دوام با تقریب مناسبی توانسته نتایج روش تاریخچه زمانی غیرخطی را با زمان آنالیز بسیار کمتری پیش بینی کند.

کنترل سازه, میراگر ویسکوز, روش زمان دوام, تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی, سطوح عملکردی