حسین حیدری - دکترای جامعه شناسی، استادیار و عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی، تهران، ایران

هدف از این پژوهش، ارزیابی رابطه بین شبکه­ های اجتماعی مجازی و روابط زناشویی با تاکید بر جنسیت است. روش پژوهش، پیمایش و حجم نمونه برابر با ۳۴۰ نفر از افراد متاهل شهر تهران است. نمونه­ گیری به روش خوشه ­ای چندمرحله­ ای انجام گرفته و نمونه­ های هر خوشه به صورت تصادفی سیستماتیک انتخاب شده اند. یافته ­ها نشان می دهد که میانگین نگرش مردان در متغیرهای رضایت از روابط جنسی، صمیمیت بین زوجین و حل تعارض بین زوجین بیشتر از زنان است؛ اختلاف میانگین مشاهده شده بین زنان و مردان در متغیرهای رضایت از روابط جنسی و صمیمیت بین زوجین معنادار است ولی در حل تعارض بین زوجین معنادار نیست. یافته ­ها همچنین حاکی از آن است که شبکه­ های اجتماعی مجازی با رضایت از روابط جنسی، صمیمیت بین زوجین و حل تعارض بین زوجین زنان رابطه مثبت و معنادار دارد ولی با رضایت از روابط جنسی، صمیمیت بین زوجین و حل تعارض بین زوجین مردان رابطه معنادار ندارد. مدت استفاده از شبکه­ های اجتماعی مجازی ۱/۱۰ درصد رضایت از روابط جنسی زنان و ابعاد مدت استفاده و حضور با هویت واقعی در شبکه ­های اجتماعی مجازی ۹/۱۱ درصد از صمیمیت بین زوجین و ۲/۱۶ درصد از حل تعارض بین زوجین زنان را تبیین کرده است. بر اساس نتایج پژوهش، مدت عضویت در شبکه ­های اجتماعی و حضور با هویت واقعی در این شبکه ­ها با کیفیت روابط زناشویی زنان رابطه مثبت داشته و عملکرد آنان را بهبود بخشیده است.

شبکه­ های اجتماعی مجازی, رضایت جنسی, صمیمیت, حل تعارض, جنسیت