کاهش اثرات منفی تنش خشکی در گیاهچه کنجد با استفاده از پیشتیمار و آبیاری کردن با عصارههای تفاله موم زنبور عسل و گیاه شیرین بیان
عنوان مقاله: کاهش اثرات منفی تنش خشکی در گیاهچه کنجد با استفاده از پیشتیمار و آبیاری کردن با عصارههای تفاله موم زنبور عسل و گیاه شیرین بیان
شناسه ملی مقاله: JR_JMS-8-1_004
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JMS-8-1_004
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
نسیبه پورقاسمیان - استادیار، گروه تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی بردسیر، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
روح اله مرادی - استادیار، گروه تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی بردسیر، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
خلاصه مقاله:
نسیبه پورقاسمیان - استادیار، گروه تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی بردسیر، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
روح اله مرادی - استادیار، گروه تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی بردسیر، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
جهت بررسی اثر پیشتیمار و آبیاری با عصارههای تفاله موم زنبور عسل و گیاه شیرینبیان بر برخی خصوصیات جوانهزنی، مرفولوژیکی و بیوشیمیایی گیاهچههای کنجد در شرایط تنش خشکی، آزمایشی بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. پیشتیمار در سه سطح (پیشتیمار با آب، پیشتیمار با عصاره تفاله موم زنبور عسل در غلظت۲۰۰۰ پیپیام، پیشتیمار با عصاره شیرینبیان در غلظت ۵۰۰۰ پیپیام)، آبیاری با عصاره در سه سطح (آب، تفاله موم زنبور عسل با غلظت۲۰۰۰ پیپیام، عصاره شیرینبیان با غلظت ۵۰۰۰ پیپیام) و تنش خشکی در چهار سطح ( ۰، ۲-، ۴- و ۶- بار) مطالعه شدند. پیشتیمار بذور با تفاله موم زنبور عسل سرعت و درصد جوانهزنی، وزن خشک گیاهچه، طول ریشهچه، طول ساقهچه و فعالیت آنزیمهای CAT و APX را در شرایط تنش خشکی افزایش معنیدار داد و سبب کاهش میزان پراکسیداسیون لیپیدهای غشاء و محتوای پرولین شد. برهمکنش تنش خشکی و آبیاری با عصارهها نشان داد که آبیاری با عصاره شیرینبیان و تفاله موم زنبور عسل در شرایط تنش خشکی باعث افزایش معنیدار محتوای پرولین و فعالیت آنزیمهای APX و CAT نسبت به آبیاری با آب شد که در نهایت وزن خشک گیاهچه و طول ریشهچه و ساقهچه را بهبود بخشید. برهمکنش پیشتیمار و آبیاری با عصارهها نیز نشان داد که بیشترین فعالیت CAT (۳۷۷/۰ واحد بر میلیگرم پروتئین) و APX (۵۵۷/۰ واحد بر میلیگرم پروتئین)، وزن خشک گیاهچه (۵۳/۲۱ میلیگرم)، طول ریشهچه (۵۳/۵۴ میلیمتر) و طول ساقهچه (۳۳/۹ میلیمتر) مربوط به پیشتیمار با تفاله موم زنبور عسل و آبیاری با شیرینبیان بود. بنابراین، بهنظر میرسد که مناسبترین تیمار برای کاهش اثرات منفی تنش خشکی در گیاه کنجد، پیشتیمار با عصاره تفاله موم زنبور عسل بههمراه آبیاری با عصاره شیرینبیان میباشد.
کلمات کلیدی: آسکوربات پراکسیداز, پراکسیداسیون لیپیدها, پرولین, جوانهزنی, کاتالاز
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1425264/