فاطمه فیروزی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
زهرا طالب - استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی،دانشگاه آزاد تهران جنوب، تهران، ایران
نیره شاه محمدی - استادیار، عضو هیئت علمی سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، وزارت آموزش و پرورش، تهران، ایران

یادگیری مشارکتی مبتنی بر رایانش ابری گسترش یادگیری مشارکتی پشتیبانی شده توسط رایانه است. نوعی تکنیک اصولی است که می تواند محیط ابری را برای یادگیری مشارکتی و پشتیبانی از آموزش ازطریق رایانش ابری ایجاد کند. این پژوهش با هدف طراحی الگوی به کارگیری یادگیری مشارکتی مبتنی بر رایانش ابری در آموزش عالی انجام شده است. روش پژوهش در چهارچوب رویکرد کیفی و با استفاده از نظریه داده بنیاد انجام گرفت. شرکت کنندگان پژوهش اعضای هیئت علمی و استادان دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران در سال ۹۹- ۱۳۹۸ بودند که با استفاده از رویکرد نمونه گیری هدفمند و با مصاحبه نیمه ساختاریافته با ۱۸ نفر، اشباع نظری در داده ها حاصل شد. تجزیه وتحلیل داده ها براساس رهیافت نظام مند نظریه داده بنیاد اشتراوس و کوربین در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد. نتایج پژوهش گویای آن است که ۳۱۰ گزاره مفهومی اولیه با ۹ مقوله اصلی و ۲۱ مقوله فرعی درقالب ابعاد شش گانه مدل پارادایمی شامل موجبات علی (۲ مقوله)، پدیده اصلی (یادگیری مشارکتی مبتنی بر رایانش ابری)، راهبرد (۲ مقوله)، شرایط زمینه ای (۲ مقوله)، شرایط محیطی (۱ مقوله) و پیامد (۲ مقوله) شناسایی شد که درقالب مدل پارادایمی شامل یادگیری مشارکتی مبتنی بر رایانش ابری به عنوان پدیده محوری و شرایط علی (عوامل تعاملی و عوامل انسانی)، شرایط زمینه ای (شرایط درونی و شرایط بیرونی)، عوامل مداخله گر (مشکلات یادگیری مشارکتی در محیط ابر)، راهبردها (راهبردهای آموزشی و راهبردهای حمایتی) و پیامدها (پیامدهای آموزشی و پیامدهای عاطفی) سازمان یافت.

آموزش عالی, نظریه داده بنیاد, رایانش ابری, یادگیری مشارکتی