زهرا ابراهیمی - دانشجوی دکتری روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
احمد عابدی - دانشیار گروه روان شناسی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
اصغر آقایی - استاد گروه روان شناسی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.

اختلال نقص توجه/بیش فعالی یکی از اختلالات شایع در کودکان است و مبتلایان به آن دارای نقایصی در کارکردهای اجرائی و یادگیری هستند؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر تدوین الگوی والدگری مبتنی بر نظریه کارکردهای اجرائی و مقایسه اثربخشی آن با برنامه بارکلی بر کارکردهای اجرائی و رفتارهای یادگیری کودکان مبتلا به نقص توجه/بیش فعالی بود. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری دو ماهه بود. نمونه آماری ۴۵ نفر از مادران دارای کودک مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی در شهر اصفهان در بهار و تابستان ۱۳۹۸ بودند که بر مبنای ملاک های ورود و خروج به صورت دردسترس انتخاب و در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) و هر گروه ۱۵ نفر گمارده شدند. از آزمون عصب- روانشناختی کولیج (۲۰۰۲) و مقیاس رفتارهای یادگیری (۲۰۰۰) در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری برای سنجش متغیرهای وابسته استفاده شد. گروه آزمایش اول تحت ۱۲ جلسه الگوی والدگری مبتنی بر نظریه کارکردهای اجرائی و گروه آزمایش دوم تحت ۸ جلسه برنامه بارکلی قرار گرفتند و گره کنترل هیچ گونه درمانی دریافت نکرد. داده های جمع آوری شده به روش تحلیل واریانس اندازه های تکرار شده و با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. الگوی والدگری مبتنی بر نظریه های کارکردهای اجرائی و برنامه بارکلی بر کارکردهای اجرائی و رفتارهای یادگیری کودکان مبتلا به نقص توجه/بیش فعالی دارای اثرات مثبت داشتند (۰۵/۰>p). به این معنا که الگوی والدگری مبتنی بر نظریه های کارکردهای اجرائی و برنامه بارکلی منجر به بهبود معنادار کارکردهای اجرائی و رفتارهای یادگیری کودکان مبتلا به نقص توجه /بیش فعالی شدند. بنابراین الگوی والدگری مبتنی بر نظریه های کارکردهای اجرائی و برنامه بارکلی به منظور بهبود کارکردهای

کلیدواژگان: کارکردهای اجرایی, رفتارهای یادگیری, اختلال نقص توجه/بیش فعالی, الگوی والدگری مبتنی بر نظریه کارکردهای اجرایی, برنامه بارکلی