بررسی نرخ مصرف فلوکولانت، درصد جامد بر سرعت ته نشینی ذرات : مطالعه موردی باطله های جدایش مغناطیسی شدت پایین معدن خرامه

بازیابی آب در صنایع معدنی از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از روشهای آبگیری ته نشینی به روش ثقلی میباشد که عمدتا در تجهیز تیکنر و با اضافه کردن فلوکولانت (لختهساز) صورت میگیرد. برای انجام فرآیند ته نشینی در مقیاس آزمایشگاهی از استوانه مدرج استفاده میشود. پارامترهای زیادی مانند اندازه ذرات، درصد جامد، مقدار فلوکولانت و pH بر سرعت ته نشینی تاثیرگذارند. در این پژوهش تاثیر عواملی چون درصدجامد، مقدار فلوکولانت AM۲۸ و حجم استوانه مدرج بر سرعت ته نشینی باطله های جدایش مغناطیسی شدت پایین معدن خرامه مورد بررسی قرار گرفت. طراحی آزمایشها توسط نرم افزار DX۷ و روش فاکتوریل کامل انجام گرفت. متغیرهای ورودی در نرم افزار به ترتیب درصد جامد(۳۰،۲۰،۱۰ درصد)، مقدار فلوکولانت ۲۵)،۲۰،۱۵ گرم بر تن) و حجم استوانه ۱۰۰۰ )،۵۰۰ میلی لیتر) بودند و سرعت ته نشینی به عنوان پاسخ در نظر گرفته شد. پارامترهای ثابت در آزمایش های ته نشینی مقدار pH=۸ و دانهبندی ۰-۱۵۰ میکرون بود.بر اساس نتایج آنالیز واریانس بیشترین مقدار سرعت ته نشینی ۲/۲۷) سانتی متر بر ثانیه) در شرایطی حاصل شد که درصد جامد، حجم استوانه مدرج و نرخ مصرف فلوکولانت به ترتیب ۱۰ درصد، ۵۰۰ میلی لیتر و ۲۵ گرم بر تن بود.

Keywords:

آبگیری , ته نشینی ثقلی , فلوکولانت AM۲۸ , جدایش مغناطیسی شدت پایین , DX۷ , فاکتوریل کامل , سرعت ته نشینی