بررسی نقش نوروفیزیو لوژیکی دوپامین در اختلالات پارکینسون و شیزوفرنی و راه های درمان آن

دوپامین یکی ازناقل های عصبی می باشد که سیگنال های عصبی را در طول سیناپس ها انتقال می دهد و مانندسایر هورمون ها به انتقال پیام در کل بدن کمک می کند. دوپامین عملکردهای مختلفی دارد که شامل انگیزهدادن، پاداش دهی، یادگیری، حرکت، افزایش حافظه و غیره است. کمبود دوپامین می تواند باعث ایجاد اختلالاتینظیر پارکینسو ن، اسکیزوفرنی و شیزوفرن ی شود. آسیب رسیدن به نواحی از مغز روی تولید دوپامین تاثیر گذاراست. بوپروپیون نیز یک جلوگیری کننده از دوپامین است که سطح دوپامین را در مغز افزایش می دهد که معمولاپزشکان آن را برای جلوگیری از افسردگی و یا درمان آن و همچنین اختلالات فصلی ت جویز می کنند .دوپامین درسازمان جهانی سلامت جزء داروهای ضروری محسوب می شود زیرا می تواند وضعیت های مختلفی را مثل فشارخون پایین و گرفتگی رگ ها مخصوصا در نوزادان تازه متولد شده را درمان کند. در این مقاله به مرور نقشنروفیزیولوژیکی دوپامین بر اختلالات ذکر شده می پردازیم.

Keywords:

دوپامین , شیزوفرنی , پارکینسون