مدیریت بحران در مدیریت شهری و لزوم تاب آوری شهری

آنچه که امروزه، سبب توجه به سوانح شده است، تخریب و زیان های ناشی از سوانح بر محیط سکونتگاه های انسانی و از جمله شهرها است. به بیان دیگر پاره ای از عوامل خارجی، که به طور مستقیم بر چرخه های طبیعیتاثیر گذارده سبب تشدید سانحه خیزی گردیده اند. بلایای اتفاق افتاده در سالیان اخیر بیانگر این موضوع است که جوامع و افراد به صورت فزاینده ای آسیب پذیرتر شده و ریسک ها نیز افزایش یافته اند. با این حال، کاهش ریسک و آسیب پذیری اغلب تا بعد از وقوع سوانح نادیده انگاشته می شوند. در شرایطی که ریسک و عدم قطعیت ها در حال رشد هستند، تاب آوری به عنوان مفهوم مواجهه با اختلالات، غافلگیری ها و تغییرات معرفی می شود. نوع نگرش به مقوله تاب آوری و نحوه تحلیل آن، از یک طرف در چگونگی شناخت تاب آوری وضع موجود و علل آن نقش کلیدی دارد و از طرف دیگر سیاست ها و اقدامات تقلیل خطر و نحوه رویارویی با آن را تحت تاثیر اساسی قرار می دهد. در واقع هدف از این رویکرد کاهش آسیب پذیری شهرها و تقویت توانایی های شهروندان برای مقابله با خطرات ناشی از تهدیدات نظیر وقوع سوانح طبیعی است. لذا شهرها به عنوان بستر وقوع حوادث دارای اهمیت زیادی می باشند، در این مقاله به تاب آوری شهری در بحران و عملکردمدیریت شهری به روش مروری میپردازیم.

Keywords:

مدیریت شهری , مدیریت بحران , لزوم تاب آوری شهری.