ارزیابی خودکارآمدی سرمایه انسانی در مدیریت شهری و شهرداری تهران

تعلق سازمانی را میتوان به پیوند و وابستگی افراد به سازمان تعریف نمود که در آن احساس درگیر بودن شغلی،وفاداری و باور به ارزشهای سازمانی جای دارد. در تعلق سازمانی سه مرحله وجود دارد: پذیرفتن، همانند شدن و درونی کردن. در ابتدا یک عنصر سازمان از راه پذیرفتن نفوذ دیگران بر خود به یک رابطه خشنودی بخش دست مییابد و خویشتن را برجسته میسازد. در این مرحله، فرد از تعلق به سازمان احساس سربلندی میکند. در مراحل بعد، عضو سازمان درمی یابد که ارزشهای سازمان به گونهای درونی و ذاتی او را خشنود و راضی میسازد و با ارزشهای وی سازگار و همانند است و هر گاه تعلق سازمانی به گونهای که گفته شد، به مرحله نهایی برسد، آن گاه عضو سازمانی در شمار کسانی قرار میگیرد که به آنان اعتماد فراوان میشود و آنان در راه پاسداری و محافظت از سازمان تعلل نخواهند کرد. موثرترین و با نفوذترین منبع خودکارآمدی، تفسیری است که فرد از عملکرد گذشته یا تجارب موفقیتش دارد.افراد در کارها و فعالیتهایی که مشغول میشوند، نتیجه اعمالشان را تفسیر میکنندواز این تفسیرها برای گسترش باورها و عقاید درباره توانایی خود برای درگیرشدن در کارها و فعالیتهای بعدی استفاده میکنند. معمولا نتایجی که به عنوان نتایج موفق تفسیر میشوند، خودکارآمدی را افزایش میدهند و آن دسته که به عنوان نتایج ناموفق تفسیر میشوند، آن را کاهش میدهند. در این مقاله به ارزیابی خودکارآمدی سرمایه انسانی در مدیریت شهری و شهرداری تهران به روش مروری وتوصیفی خواهیم پرداخت.

Keywords:

مدیریت شهری , خودکارآمدی , شهرداری تهران.