نقش سرمایه ساختاری و سازمانی در رفتار سرمایه انسانی مدیریت شهری

سرمایه ساختاری، دامنه گسترده ای از عناصر ضروری را پوشش می دهد. مهم ترین آنها معمولا شامل فرآیندهای مهم اجرایی سازمان، چگونگی ساختاربندی آنها، سیاست ها، جریانهای اطلاعاتی و عناصر پایگاه های داده، رهبری و سبک مدیریت آن، فرهنگ سازمان و ... طرح های پاداش کارکنان است. سرمایه ساختاری آن دسته از داراییهای شرکت است که با حمایت از سرمایه انسانی، سرمایه رابطه ای را موجب می شود .بدین معنی که شرکت با داشتن رویه ها، سیستم ها، برنامه ها و راهبردهای مناسب می تواند به کارکنان در رسیدن به هدف نهایی شرکت که همان رضایت مشتری و کلیه ذینفعان است، کمک کند. از طریق شبکه های میان فردی موجود در یک موقعیت کاری نمایان میشوند. به منظور آنکه از سرمایه انسانی ایجاد شده به وسیله کارکنان به صورتی سودمند استفاده بشود وجود سیستمهای ارتباطی و رویه های عملیاتی در درون سازمان، ضروری است که از فعالیتهای هر کارمند حمایت کند. در حالیکه از میان معیارهای کلیدی مهم برای درک بهتر ساختاری میتوان به معیارهای کارآیی (سیکل زمانی برای پردازش محصولات و خدمات)، مدت زمان معامله و داد و ستدها و میزان دسترسی به اطلاعات اشاره کرد. بیشتر این معیارها روی عملکرد سیستمها در سطح سازمانی تمرکز میکنند. در این مقاله به روش مروری به نقش سرمایه ساختاری و سازمانی در رفتار سرمایه انسانی مدیریت شهری خواهیم پرداخت.

Keywords:

مدیریت شهری , سرمایه ساختاری , سازمان , شهرداری تهران.