زهرا حسینی - دانشجوی دکتری مدیریت تحقیق در عملیات؛ گروه مدیریت صنعتی، دانشگاه فردوسی. مشهد، ایران.
مصطفی کاظمی - دکترای صنایع گرایش مدیریت سیستم ها و بهره وری؛ استاد گروه مدیریت صنعتی دانشگاه فردوسی. مشهد، ایران
وحید فکور - دکترای آمار؛ دانشیار گروه آمار دانشگاه فردوسی. مشهد، ایران.
علیرضا پویا - دکترای مدیریت، گرایش تولید و عملیات؛ استاد گروه مدیریت صنعتی دانشگاه فردوسی. مشهد، ایران.

هدف: اثر تعاملی رتبه علمی اعضای هیئت علمی و سطح عملکرد پژوهشی آنان، محل مناقشات نظری و تعارض در نتایج پژوهشهای میدانی بوده است. استفاده از طرح پژوهش طولی می تواند با شفاف سازی ارتباط علی و معلولی متغیرها، بخشی از این تعارضات را مرتفع کند. لذا هدف پژوهش حاضر، تحلیل روند تغییر در سطح عملکرد پژوهشی اعضای هیئت علمی در کارراهه شغلی با استفاده از پژوهش طولی بود. روش: بر خلاف سبک رایج در مطالعات این حوزه که تمرکز بر طرحهای پژوهش مقطعی است؛ مطالعه حاضر از طرح پژوهش طولی استفاده کرده و با اندازه گیری مکرر ضریب عملکرد پژوهشی یک نمونه ثابت ۱۰۳ تایی از اعضای هیئت علمی در طول مسیر شغلی، اثر ارتقای رتبه بر عملکرد پژوهشی آنان را بررسی کرده است. یافته ها: آزمون آنالیز واریانس در گروههای وابسته، تفاوت عملکرد در مراتب مختلف علمی را برای اعضای هیئت علمی تایید کرده است. نتیجه گیری: مرحله دانشیاری برترین مرحله از حیث رشد انتشارات پژوهشی است و این رشد در مرحله استادی کاهش یافته است.  

عملکرد پژوهشی, اعضای هیئت علمی, رتبه علمی, کارراهه شغلی