بررسی مقایسه ای اثر تیبولون و HRT بر دانسیته استخوانی و معیارهای بیوشیمیایی بازگردش استخوان در زنان یائسه

مقدمه و هدف: از شایع­ترین مشکلات دوران یائسگی استئوپروز است. در پژوهش حاضر برآن شدیم که به بررسی مقایسه­ای اثر تیبولون و هورمون درمانی کلاسیک بر پیشگیری از استئوپروز در زنان یائسه سالم بپردازیم. تیبولون یک استرویید صناعی، دارای آثار استروژنیک، پروژستوژنیک و آندروژنیک است. مواد و روش کار: در این مطالعه ۱۰۷ نفر خانم یائسه حائز شرایط مطالعه به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول، روزانه ۵/۲ میلی­گرم تیبولون،  همراه با کلسیم دی و گروه دوم، روزانه ۶۲۵/۰ میلی­گرم استروژن کنژوکه و ۵/۲ میلی­گرم مدروکسی پروژسترون استات، همراه کلسیم دی دریافت کردند. در ابتدای مطالعه و بعد از شش ماه درمان فاکتورهای بیوشیمیایی بازگردش استخوان (آلکالان فسفاتاز و Ca/Cr ادرار) اندازه گیری شد؛ سنجش تراکم استخوان مهره­های کمری و گردن فمور نیز در ابتدا و بعد از نه ماه درمان با روش جذب سنجی با انرژی دوگانه (DEXA) اندازه گیری گردید.  نتایج: در گروه تیبولون وHRT کاهش آلکالان فسفاتاز سرم وCa/Cr ادرار معنی­دار بود.Tscore, Zscore  وBMD  مهره­های کمری و گردن فمور نیز در گروه تیبولون وHRT به صورتی معنادار افزایش یافتند. در مقایسه بین گروهی، مقایسه میانگین تغییرهای  معیارهای سنجش تراکم استخوان مهره­های کمری و گردن فمور و فاکتورهای بیوشیمیایی بازگردش استخوان بین دوگروه درمان شده با HRT و تیبولون در مرحله قبل و بعد از درمان از نظر آماری،  معنی دار نبود. نتیجه گیری: تیبولون، آثاری مفید بر مارکرها و دانسیته استخوان دارد و مانع ازدست دادن استخوان و استئوپروز در زنان یائسه می­شود؛ این دارو می­تواند برای HRT در زنانی که خون ریزی و لکه بینی واژینال و حساسیت سینه را تحمل نمی­کنند، جایگزینی مناسب باشد.

Keywords:

تیبولون , هورمون درمانی , تراکم استخوان , معیارهای بیوشیمیایی بازگردش استخوان , یائسگی