بررسی تاریخچه دگرشکلی واسترین نهایی پیکره های فسیل گون دگرشکل شده ناحیه کوه لوقون، واقع در جنوب غرب ایران

استرین نهایی (Finite Strain) مرتبط با فاز کوهزایی لارامید (Laramid Orogeny) موجب دگرریختی و جهت یابی ترجیحی محور – a فسیلهای موجود در میکاشیست های کوه لوقون گردیده است. طاقدیس کوه لوقون واقع در جنوب غرب ایران، بخشی از زوج کمربند فشار بالا – درجه حرارت پائین و درجه حرارت بالا – فشار پایین (HP- LT and HT-L-P Paried Metamorphic Belts) زوج سنندج – سیرجان می باشد. جهت تعیین میزان استرین نهایی این فسیل های دگر شکل شد ه چند روش مورد استفاده قرار گرفت، که یکی از این روشها تکنیک Rf/fi می باشد که در سه بر شراست گوشه و عمود بر هم (b/c , a/b , a/c) هر نمونه بررسی گردید. گستره استرین نهایی حاصل از این روش Rs=2/7-3 برای مقاطع Rs=1/6-2/55 a/c برای مقاطع Rs=1/4-1/90 , a/b برای مقاطع b/c می باشد. برای برآورد دقیق تر استرین نهایی (Rs) مقادیر میانگین هندسی (Geometric Mean) میانگین حسابی (Arthmetic Mean) و میانگین هارمونیک (Harmonic Mean) در هر سه برش مذکور محاسبه گردید و با استفاده از تست توزیع – تتا (The ?? – distribution Test) بهترین مقدار Rs از میان آنها تعیین شد. همچنین مشخص گردید که نمونه ها فاقد جهت یابی ترجیحی اولیه بوده اند و محور a- فسیلها بطور پیشرونده ای تحت تاثیر تغییر شکل هم محور(coaxial deformation) چرخیده اند. و در شرایط K= 0/85+0/164 پیکره های فسیل گونه بصورت oblate triaxial ellipsoids در آمده اند. مطالعه و اندازه گیری موقعیت محور a- پیکره های فسیل گونه حاکی ازآن است که جهت (Minimum VI Eigenvector Points) 100/39 بوده و جهت (Maximum Eigenvector Points) V3 که بالاترین مقدار تمرکز خوشه ای را داراست، 201/14 می باشد.