ارزیابی بافت تاریخی بر مبنای قابلیت پیاده مداری نمونه موردی: محله ارگ شهر کرمان

مقاله حاضر ارزیابی بافت تاریخی بر مبنای قابلیت پیاده مداری در محله ارگ شهر کرمان را ارائه می کند. این ارزیابی در سه معیار شامل جنبه های محیطی، غیرمحیطی و عوامل انسانی طبقه بندی شده است. هدف این پژوهش، سنجش پیاده مداری در محلات تاریخی، شناسایی عوامل و شاخص های موثر بر این قابلیت و ارتقای کیفیت پیاده مداری در این محله و پاسخ به سوالات: -اصول مولفه ها و شاخص های کیفیت فضایی موثر بر پیاده مداری محلات چیست؟ -تحقق شاخصه های مذبور در محله ارگ شهر کرمان چگونه است ؟ -چگونه و از چه طریق می توان در ساختار محلات شهری به مفهوم پیاده مداری از طریق راهبردهای طراحی معماری دست یافت؟ می-باشد. روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی و با ابزار پرسش نامه است که به صورت نمونه گیری تصادفی بین ۸۲ نفر از ساکنین محله ارگ شهر کرمان توزیع شده است. تجزیه و تحلیل داده های پرسش نامه با استفاده از آزمون T تک نمونه ای، مقایسه زوجی و تحلیل رگرسیون به کمک نرم افزار spss انجام گرفت. نتایج تحقیق، ساختار عاملی مقیاس ها را تایید می کند و نشان می دهد که از میان عوامل فردی، عامل سن و مدت اقامت بر قابلیت پیاده مداری ساکنان از محله اثرگذار است. نتایج یافته ها نشان می دهد که پیاده مداری ساکنان از محله ارگ شهر کرمان، چندان بالا نیست و این یافته می طلبد که در فرایند مدیریت و برنامه ریزی محله ارگ کرمان به ابعاد و معیارهای اثرگذار بر پیاده مداری ساکنان این محله توجه شود. در بررسی میزان اثرگذاری هر یک از معیارها بر هر سه بعد، برای مولفه محیطی به ترتیب شاخص زیست محیطی، برای مولفه غیرمحیطی، شاخص مشارکت اجتماعی، برای مولفه زیست محیطی، شاخص وجود مناظر دل پذیر و برای مولفه کالبدی، شاخص انضباط توده و فضا، برای مولفه توده و فضا، شاخص نشانه شاخص شهری و برای مولفه فعالیت و عملکرد، شاخص اختلاط کاربری بیشترین اثرگذاری را داراست.

Keywords:

پیاده مداری , محله , کیفیت فضایی , کرمان , محله ارگ کرمان