نرگس سلطانی - مربی، گروه معماری و شهرسازی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران
مریم رجبی جلوانی - دانشجوکارشناسی ارشد، گروه معماری و شهرسازی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران
الهام سلطانی - کارشناس شهرسازی و معماری، اداره کل راه و شهرسازی استان اصفهان، اصفهان، ایران

رشد روز افزون جمعیت و به دنبال آن نیاز انسان ها به داشتن سرپناه، همواره مورد توجه قرار گرفته است. مواجهه با کمبود سطح زمین و ساخت ساختمان هایی با مصالح سنگین و غیر قابل بازیافت،که به موجب آن تخریب محیط زیست و مصرف بی رویه مواد اولیه بدون توجه به بازدهی و کارآیی مناسب از آن و آلودگی محیطی را به دنبال خواهند داشت. همواره در برنامه ها و بحث های جهانی به فکر راه حل این مشکل و توسعه آن هستند. سازه های غشایی با استفاده از تکنولوژی نوین و توسعه آن، توانسته در این مسیر گام بردارد و کمترین میزان آسیب را به محیط زیست، که میراثی برای آیندگان می باشد به ارمغان آورند. در این پژوهش سازوکار پوشش پارچه یا سازه غشایی و مبانی فرم طراحی این گونه سازه ها در برابر شرایط جوی مورد بررسی واقع شده است. این پژوهش در پی ارائه الگویی در طراحی سازه پارچه ای، نحوه باز و بسته شدن و تاثیر آن بر فضای داخلی و ارائه راهکار نوین، ایستایی در برابر شرایط جوی در مناطقی با آب و هوای گرم و سرد می باشد. روش جمع آوری اطلاعات به صورت بررسی اسناد، داده ها، مطالعات کتابخانه ای بوده است. این مقاله از لحاظ ماهیت، از روش توصیفی_تحلیلی استفاده شده است و سعی بر این بوده که ضمن معرفی معماری سازه و توانایی ایستایی آن ها در برابر شرایط محیطی که توانسته اند با استانداردهای زیست محیطی، در جهت رسیدن به یک معماری پایدار، گام بردارند. در آخر با مطرح کردن پیشنهادی، طراحی این گونه سازه ها را در جهت معماری پایدار سوق می دهد، همراه با اسکیس هایی دستی ارائه گردیده است. خواص و کاربرد این سازه ها نشان از استفاده بیشتر آن ها در جهت توسعه معماری پایداری می باشد.

سازه های غشایی، سازه پارچه ای، معماری پایدار، محیط زیست، توسعه پایداری