شکوفه میرزائی - (دانشجوی دکتری معماری، مدرس موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی کرمانشاه، گروه معماری و شهرسازی، کرماشاه، ایران)
علی زارعی شاپورآبادی - کارشناس ارشد معماری

درنگاهی جامع ،دانش بومی، بخشی از سرمایه ملی است که باورها، ارزش ها و دانسته های هرقوم را دربر می گیرد بیشتر بناهای بومی و سنتی، بدون زمان درنظرگرفته می شوند، فرم ها وسبک آنها بعنوان شی ء درنظر گرفته می شود.که منجر به تصویر ذهنی یکسان در ما می شوند.سابقهکهن یکجانشینی درایران مجموعه ای بزرگ از معیارها و روش های طراحی کالبد و فرم بومی رابوجودآورده که نمایانگر معیشت،طبیعت ،اقلیم و ویژگیهای اجتماعی ساکنان آن است که فرهنگ گفته می شود.شناخت بوم، معماری بومی، فرم ، اشتراکات معنایی و کارکردی که این عوامل می تواند پیش زمینه ای قوی برای معماری حال حاضر باشد.زیرا بدون شناخت ونگرش به معماری بومی و بوم آورد برنامه ریزی برای آینده معماری با چالش مواجه خواهدبود.از طرفی ، معماری بومی را نباید بی انتها در نظرگرفت که با گذشت زمان تغییر نمی کنند.بلکه نیاز به بازبینی درست و مناسب آن هست تا ویژگی های مثبت آنرا به معماری امروز وارد کنیم. لذا در این نوشتار سعی بر آن است که فرم و عوامل فرهنگی تاثیر گذار بر فرم درمعماری بومی تشریح شود.جهت حصول به این امر، در بخش نظری با ابزار مطالعات کتابخانه ای و استفاده از روش تحلیلی- توصیفی متون به ارائه چارچوب نظری مذکور در رابطه با خانه های واقع در روستای هجیج پرداخته می شود تا درک بهتری از معماری بومی داشته باشیم و یافته های حاصل، با استفاده از پیکرشناسی گرافی رابررسی کنیم. این تحقیق به روش ترکیبی برای ۵ نمونه از خانه های بومی هجیج استفاده می شود.نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد که چگونه رویکرد پیکرشناسی بومی می تواند به کمک یافتن الگوها بیاید این تحقیق نشان می دهدکه معماری بومی می تواند یک گزاره هنجاری وفرهنگی باشد

معماری بومی، پیکر شناسی،فرهنگ، معماری سرد کوهستانی،هجیج،کرمانشاه