ارزیابی معیارهای خیابان پیاده مدار در بافت تاریخی شهر رشت

تاکنون معیارهای زیادی برای فضاها و خیابان های شهری سرزنده و فعال مطرح گردیده است و از سوی دیگر این فضا با توجه به فرهنگ، عادات، سیاست های مدیریت شهری و عوامل متعدد نیز می تواند دچار دگرگونی گردد. ازآنجاکه عامل محوری سرزندگی، حضور انسان در محیط است، هر پدیده ای که فعالیت های انسانی را در فضای شهری تسهیل نماید، می تواند موردتوجه طراحان و برنامه ریزان شهری در جهت ارائه الگو و طرح های پیاده مداری در شهر باشند. بر همین اساس این پرسش مطرح می گردد که معیارهای مناسب برای ارزیابی محورهای پیاده در هر بافت شهری (در اینجا شهر رشت) با توجه به ویژگی های منحصربه فرد آن چگونه قابل شناسایی است؟ و بر این اساس، در بین گزینه های قابل تصور از محورهای حرکت پیاده در شهر، کدام یک قابلیت بیشتری در جهت ارتقاء پیاده مداری را خواهد داشت؟ از همین رو در این مقاله ضمن بررسی معیارها از میان مبانی نظری موجود برای تحقق فضاهای پیاده سرزنده شهری، به برداشت داده های بصری از خیابان های بافت تاریخی شهر رشت و محورهای اصلی آن پرداخته شده و با توجه به معیارهای به دست آمده مورد ارزیابی قرار می گیرد. با توجه به مرور انجام شده در منابع نظری ۱۳ معیار از نظریه های مطرح در طراحی شهری جهت کاربرد در تحلیل کیفی، استخراج شده است. این معیارها شامل فضاهای باز و سبز، ارتباط، شفافیت، مقیاس انسانی، امنیت، پیوستگی همه عناصر، خوانایی و تصور پذیری، پیچیدگی، همه شمول بودن، سرزندگی، محصوریت، راحتی و نظم هستند و در سه محور اصلی تاریخی شهر رشت، شامل محور های بازار، علم الهدی و پیرسرا، مورد مطالعه قرار گرفتند. بر اساس تحلیل کیفی مبتنی بر معیارهای یافت شده، از میان این مسیرها محور پیاده علم الهدی دارای مزیت نسبی بیشتر جهت برنامه ریزی و احیای محور پیاده در بافت تاریخی شهر رشت ارزیابی شده است.

Keywords:

پیاده راه , فضای شهری , محور تاریخی , پیاده مداری , سرزندگی.