مرضیه ابرشهر - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه دیلمان لاهیجان -
نادر زالی - دکتری برنامه ریزی شهری،دانشیار برنامه ریزی منطقه ای، گروه طراحی شهری دانشگاه گیلان
رضا پرویزی - دکتری معماری،عضو هیات علمی گروه معماری موسسه آموزش عالی دیلمان لاهیجان-
سیدرضا آزاده - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه ریزی دانشگاه اصفهان

مفاهیم «مردم گرایی» و «مردم گریزی» دو مفهوم مرتبط با هم هستند که نقش مهمی در شکل گیری فضای شهری ایفا می کنند.محله «معلولین رشت»، که یکی از محلات محروم شهر محسوب می شود،دارای مشکلات و چالش هایی است که ساکنین محله با آن روبه رو بوده و روابط اجتماعی آن ها را تحت تاثیر قرار می دهدبا مطالعه در این موردمتوجه شدیم که این محله «مردم گریز» بوده و مهم ترین عامل مردم گریزی آن ترس و ناامنی می باشد.در صورتی که این روند ادامه پیدا کرده و شرایط این محله به همین صورت باقی بماند،در نهایت با محله ای روبه رو خواهیم شد که در آینده مشکلات بسیاری در آن بروز خواهد کرد.شناخت ویژگی های یک فضای شهری «مردم گرا» و عوامل و ویژگی های مردم گرایی و «مردم گریزی»یک فضای شهری و همچنین ارائه راهکارهایی جهت مردم گرایی فضاهای شهری از اهداف اصلی این پژوهش می باشند.پس از تعیین روش تحقیق به عنوان یک روش کیفی ،روش تحلیل محتوا به عنوان روشی مناسب انتخاب شد. در ابتدا با توجه به منابع و اسناد موجود در پیشینه تحقیق، به مطالعات کتاب خانه ای و سپس به مطالعات میدانی پرداخته و در نهایت پس از انجام مصاحبه های عمیق ،و با استفاده از کدبندی اطلاعات، به تحلیل و جمع بندی نهایی از یافته های پژوهش رسیدیم. محله معلولین رشت، یک فضای شهری مردم گریز بوده که مهم ترین عامل مردم گریزی آن ترس و ناامنی می باشد.در نهایت با مطالعاتی که در بخش مبانی نظری پژوهش صورت گرفت و نتایج حاصل از مصاحبه ها و تحلیل آن ها توانستیم راهکارهایی را برای خروج از این وضعیت ومردم گرا نمودن محله پیشنهاد دهیم. این راهکارها درابعادمختلف کالبدی،کاربری و فعالیتی، اجتماعی – فرهنگی و حمل و نقل و بعد دسترسی قابل اجرا هستند.

فضای شهری،مردم گرا، مردم گریز،محله معلولین